%0 Journal Article %T روایت شناسیِ منظومه ی نشانی از سپهری بر اساس دیدگاه ژنت %J شعر پژوهی(بوستان ادب) %I معاونت پژوهشی دانشگاه شیراز %Z 2008-8183 %A اسداللهی, خدابخش %D 2015 %\ 02/20/2015 %V 6 %N 4 %P 1-22 %! روایت شناسیِ منظومه ی نشانی از سپهری بر اساس دیدگاه ژنت %K روایت %K روایت‌شناسی %K ژنت %K سپهری %K زمان %K شعر نشانی %R 10.22099/jba.2015.2120 %X روایت‌شناسی از دیدگاه ساختارگرایان به مطالعه‌ی طبیعت، شکل و نقش روایت می‌پردازد و می‌کوشد توانایی و فهم متن روایت را نشان دهد. در نزد ژنت روایت‌شناسی عبارت است از مطالعه‌های روایت‌ها به مثابه‌ی بازنمایی لفظیِ حوادث و موقعیت‌هایی که در زمان نظم یافته است. طبق این تعریف، روایت‌شناسی بر ارتباطات ممکن میان داستان و متن روایی، به‌ویژه زمان، وجه و آوا می‌‌پردازد. هدف از این پژوهش، بررسی و تحلیل شعر نشانی براساس مؤلّفه‌های رواییِ ژنت است که براساس منابع کتابخانه‌ای و روش تحلیلی- توصیفی و پس از مباحث مقدماتی درمورد اهمیّت سپهری، شعر نشانی، جایگاه ژنت در نزد ساختارگرایان و تعریفِ عناصر رواییِ ژنت، در قسمت اصلی مقاله، به آن پرداخته شده است.یافته‌های پژوهش نشان می‌دهد که شعر نشانی، از طریق سفر به زمان گذشته و آوردنِ آن به زمان حال، علاوه بر زیبایی‌آفرینی و تأثیرگذاری، آدمی را به نامیرایی و تسلط بر زمان امیدوار می‌کند و با تطبیقِ بین زمان متن و حجم متن، با ضرباهنگ و شتابی بالا موجبِ رسایی و تأثیر داستان در ذهن روایت‌نیوشان می‌شود. همچنین رابطه‌ی بین دفعه‌های تکرار یک حادثه در داستان و دفعه‌های روایت شده، به‌صورت بسامدِ مفرد بیان می‌شود. با وجود فاصله‌‌گیریِ سطوحِ داستان و گزارش و حضور اندک راوی، جزئیّات و اطلاعات نسبتاً بیش‌تری ارائه می‌شود و طرحِ اسطوره‌ی جستجو، بهانه‌ای می‌شود تا نظرگاهِ رهگذر، مبنی بر چگونگیِ راه‌بردن به خانه‌ی دوست، مجالِ بروز و ظهور پیدا کند. نهایت این‌که: سپهری از بیرون ذهن شخصیت به حوادث داستانی می‌نگرد و خواننده بیش‌تر تک‌گوییِ همین رهگذر را خطاب به سوار می‌خواند. %U https://jba.shirazu.ac.ir/article_2120_5fd698edd74dabf969d6568fac7a96e6.pdf