%0 Journal Article %T نقد و تحلیل تعاریف«حُسن طلب» همراه با دریافتی تازه از آن %J شعر پژوهی(بوستان ادب) %I معاونت پژوهشی دانشگاه شیراز %Z 2008-8183 %A تشکری, منوچهر %A صالحی مازندرانی, محمد رضا %A جعفری نیک, کاظم %D 1970 %\ 01/01/1970 %V 11 %N 2 %P 53-76 %! نقد و تحلیل تعاریف«حُسن طلب» همراه با دریافتی تازه از آن %K واژه­های کلیدی: سخن­ادبی %K بدیع %K حسن­طلب %K نیاز %K مخاطب­خاص %R 10.22099/jba.2018.28748.2951 %X حُسن­ طلب، از آرایه های ادبی است که نیاز و خواسته ای را با شیوه‌ی نیکو و اثرگذار برای شنونده‌ی خویش بیان می نماید؛ این آرایه ادبی­ به­ عنوان یک­ متغیّر در بدیع معنوی، بر پایه‌ی نیاز، نوع تقاضا و  جایگاهِ مخاطب، به­گونه­های متفاوتی در قالب­های شعری پدیدار می­گردد و در مرکز آن  طلب به ­عنوان یک سخن هدفمند نمود دارد. اجزای سازنده‌ی بافت شعر، همچون واژگان و ­زبان، تصویر،آهنگ کلام، عاطفه، لحن و جایگاه سخن که موجب حُسن آن می شوند، با تأثیرپذیری از عواملی مانند شخصیّت شاعر، سبک شعری، نوع مخاطب، مطلوب یا خواسته‌ی شاعر، شرایط اجتماعی، سیاسی و اقتصادی حاکم برجامعه­ای­ که شاعر درآن زندگی می­کند، سبب بیان طلب می­شوند؛ این نکته در تعاریف کتاب­های پیشین بدیع و بلاغت نیامده است. این مقاله با بررسی، نقد و تحلیل تعاریف موجود درمنابع بلاغی، بر پایه‌ی شیوه­های استفاده‌ی شاعران ازحسن طلب، تعریفی نوین  با دیدگاهی تازه، از این آرایه، ارائه کرده است.        %U https://jba.shirazu.ac.ir/article_4899_76d2fe010e92c6f643ea1fc9c7664c00.pdf