%0 Journal Article %T بررسی فنا و بقا از منظر سنایی بر مبنای سنت اول عرفانی %J شعر پژوهی(بوستان ادب) %I معاونت پژوهشی دانشگاه شیراز %Z 2008-8183 %A جاری, سمانه %A نصراصفهانی, محمدرضا %D 2021 %\ 02/19/2021 %V 12 %N 4 %P 65-90 %! بررسی فنا و بقا از منظر سنایی بر مبنای سنت اول عرفانی %K ­واژه­های کلیدی: بقا %K فنا %K سنایی %K سنت اول عرفانی %R 10.22099/jba.2019.33491.3379 %X فنا و بقا از مهم­ترین مباحث سنت اول عرفانی است و در عرفان اسلامی جایگاه ویژه­ای دارد و در آثار شعرا و عرفا به شکل­های گوناگونی متجلی شده است. هریک از عرفا کوشیده­اند تا با استفاده از تجارب شخصی خود به بیان این دو موضوع بپردازند. سنایی، شاعر و عارف بزرگ سده­ی ششم هجری، نیز از این امر مستنثنی نیست. این پژوهش، کوشیده تا به بیان فنا و بقا از دیدگاه سنایی بپردازد. در سنت اول عرفانی، انسان و خدا، دو موجود متمایز از یکدیگرند که ذات و صفات و افعال یکی در دیگری فانی می­شود. فنا و بقا به دو بخش عمده­ی ظاهر و باطن تقسیم­بندی شده است. در فنا، عارف از اراده و وجود خود فانی و نیست می­شود و پس از آن به حق­تعالی باقی می­گردد. فنا، مقدمه­ای برای دست­یافتن به بقاست. بنده به صفات خداوند متصف می­شود و به بقای حقیقی دست می­یابد. روش تحقیق در این گفتار، اسنادی­-کتابخانه­ای و از نوع توصیفی-تحلیلی است. ابتدا مطالب مربوط به فنا و بقا یادداشت­برداری، سپس به تفصیل درباره­ی آن بحث شد. ارائه­ی دیدگاه سنایی درباره­ی فنا و بقا، بررسی انواع و اقسام فنا و بقا و درجاتشان، از نوآوری­های این پژوهش است. وی از فنا و بقای ظاهر و باطن یاد می­کند و برای هرکدام درجاتی را قائل است و بالاترین درجه ­را فنای ذات بنده و باقی­شدن به ذات حق می­داند که در آن تمامی حجاب­ها از پیش چشم عارف برداشته می­شود.   %U https://jba.shirazu.ac.ir/article_5465_b869b7ae82c1861d8b78a0fa9b84d256.pdf