%0 Journal Article %T آسیب‌شناسی نارسیسیسمِ زبانی در شعر شاملو %J شعر پژوهی(بوستان ادب) %I معاونت پژوهشی دانشگاه شیراز %Z 2008-8183 %A آبشیرینی, اسد %D 2021 %\ 02/19/2021 %V 12 %N 4 %P 1-26 %! آسیب‌شناسی نارسیسیسمِ زبانی در شعر شاملو %K واژه­های کلیدی: آسیب­شناسی زبانی %K ادبیّات معاصر %K زبان آرکاییک %K شاملو %K نارسیسیسم %R 10.22099/jba.2019.33533.3383 %X چگونگی شیوه­ی استفاده­ی هر شاعر از زبان، به­قطع در فرم و ساختار شعر او سرنوشت‌ساز خواهد بود. شاملو با به­کار­گیری امکانات زبان آرکاییک توانسته است، قلمروِ زبانِ شخصی خود را در حوزه­ی شعر مدرن ایران تثبیت کند. از نگاه منتقد به دور نمی­تواند بود که شاملو در مسیر بلوغ هنریِ شعر خود، به­تمامی نیز از منافع بوطیقای زبان گذشتگان بهره­ور نبوده است و در موارد موفّقِ کار (که کم هم نیستند)، با اراده­ورزی هنری، اشعاری ماندگار به کار­نامه­ی ادبیات معاصر فارسی ارزانی داشته است. در این پژوهش در پی بررسی جوانبی از شعر شاملو هستیم که با تأثر از جاذبه­های زبان باستان‌گرایانه، به نوعی «نارسیسم زبانی» دچار شده است (این مطلب در مقدمّه و به­طور مبسوط  در تحلیل بحث خواهد آمد). روش این پژوهش تحلیلی – انتقادی است و بعد از توضیح مبانی نظری، به دسته­بندیِ عملیِ آسیب­های خودشیفتگی زبانی، در شعر شاملو توجه شده است. یافته­های این پژوهش نشان می­دهد که زبان­ورزی بیش از حد شاملو، در برخی از موارد آسیب­هایی جدی به شکل و محتوای هنر او وارد کرده است.   %U https://jba.shirazu.ac.ir/article_5485_394e973a4115e6623693641909e2363b.pdf