ابریشمی، احمد. (1376). مثل‌شناسی و مثل‌نگاری. تهران: زیور.
ابریشمی، احمد. (1376). فرهنگ نوین گزیده مثلهای فارسی. تهران: زیور.
ابنسینا. (1954). الشفا، المنطق، الخطابه. تصدیر و مراجعه الدکتورابراهیم مدکور، قاهره.
انوری، حسن. (1384). فرهنگ امثال سخن. تهران: سخن.
بهمنیار، احمد. (1381). داستان‌نامه بهمنیاری. تهران: دانشگاه تهران.
پارسا، سیداحمد. (1384). جلوههای طنز در ضرب المثلهای فارسی. رشدآموزش زبان و ادب فارسی، بهار (73)،74-77.
پارسا، سیداحمد. (1387). سبک‌شناسی امثال فارسی. رخسار اندیشه. به کوشش ابراهیم خدایار، تهران: مرکز تحقیقات زبان و ادبیات فارسی.
پارسا، سیداحمد. (1384). مثلها از نگاهی نو. رشد آموزش زبان و ادب فارسی، 19 (75)، 7-14.
توسی، ادیب. (1332). ترانههای محلی. نشریه‌ی دانشکده ادبیات دانشگاه تبریز، 5 (1).
حافظ، شمس‌الدین. (1380). دیوان. به اهتمام محمد قزوینی و قاسم غنی، تهران: زوار.
حسین شاه (حقیقت). (1379). خزینه الامثال. به کوشش احمد مجاهد، تهران: دانشگاه تهران
حکمت، علی اصغر. (1361). امثال قرآن. تهران: بنیاد قرآن.
خانلری، پرویز. (1373). وزن شعر فارسی. تهران: توس.
دبیرسیاقی، سید محمد. (1364). گزیده‌ی امثال و حکم دهخدا. تهران: تیراژه.
دهخدا، علی‌اکبر. (1361). امثال و حکم.تهران: امیرکبیر.
دهگان، بهمن. (1383).فرهنگ جامع ضربالمثلهای فارسی.فرهنگستان زبان و ادب فارسی.
ذوالفقاری، حسن. (1386). بررسی ساختار ارسال مثل. پژوهشهای ادبی، 15 (15)، بهار، 31-52.
ذوالفقاری، حسن. (1387). تفاوت مثل با کنایه. دو فصلنامه پژوهش زبان و ادبیات فارسی، بهار و تابستان (10)، 109-133.
ذوالفقاری، حسن. (1386). طبقه بندی ضرب المثلهای فارسی. مجله دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تهران، 15 (15)، بهار، 31-52.
ذوالفقاری، حسن. (1384). داستانهای امثال. تهران: مازیار.
ذوالفقاری، حسن. (1388). فرهنگ بزرگ ضرب المثلهای ایرانی. تهران: معین.
رادفر، ابوالقاسم. (1368). فرهنگ بلاغی- ادبی، (2جلد)، تهران: اطلاعات.
زلهایم، رودلف. (1381). امثال کهن عربی. ترجمه‌ی احمد شفیعیها، تهران: نشر دانشگاهی.
سعدی، مصلح‌الدین. (1381). گلستان سعدی. به تصحیح غلامحسین یوسفی، تهران: خوارزمی.
سعدی، مصلح‌الدین. (1381). بوستان سعدی. به تصحیح غلامحسین یوسفی، تهران: خوارزمی.
شفیعی کدکنی، محمدرضا. (1360). موسیقی شعر. تهران: آگاه.
شفیعی کدکنی، محمدرضا. (1358). صورخیال در شعر فارسی. تهران: آگاه.
شکورزاده، ابراهیم. (1382).دوازده هزار مثل فارسی. مشهد:انتشارات آستان قدس رضوی.
شمس قیس رازی (1373).المعجم فی معاییر اشعار العجم.تصحیح سیروس شمیسا، تهران: فردوس.
شمیسا، سیروس. (1373). معانی و بیان (1). دانشگاه پیام نور.
شمیسا، سیروس. (1370).بیان. تهران: فردوس و مجید.
صائب تبریزی. (1345). کلیات صائب تبریزی. با مقدمه‌ی امیری‌فیروزکوهی، تهران: انجمن آثار ملی ایران.
صفا، ذبیح‌الله. (1372). تاریخ ادبیات در ایران (8 جلد). تهران: فردوس.
طبری، احسان. (1359). ترانههای عامیانه و برخی مختصات فنی و هنری آن. نوشته‌های فلسفی و اجتماعی، تهران: حزب توده‌ی ایران.
طبیبزاده، امید. (1382). تحلیل وزن شعر عامیانه فارسی. تهران: نیلوفر.
فردوسی، ابوالقاسم. (1365). شاهنامه. به تصحیح ژول مول، تهران: کتابهای جیبی.
کاشفی سبزواری، میرزا حسن. (1369). بدایع‌الافکار فی صنایع‌الاشعار. به تصحیح میرجلال الدین کزازی، تهران: مرکز.
گرکانی، حاج محمدحسین شمسالعلما. (1377). ابدعالبدایع. به اهتمام حسین جعفری، تبریز: احرار.
محسنی، مرتضی. (1381). بررسی و تحلیل عنصر غالب بلاغی در پانصد مثل داستان نامه بهمنیاری. پژوهش نامه علوم انسانی و اجتماعی، 3 (7-6)، 161-191.
مولوی، جلال‌الدین. (1369). مثنوی معنوی. به تصحیح رینولد نیکلسون، تهران: مولی.
میدانی، ابوالفضل. (1973).مجمع الامثال. به اهتمام محِمد محی الدین عبدالحمید، بیروت: دارالجیل.
میهنی، محمد بن عبدالخالق. (1962). دستور دبیری. تصحیح عدنان صادق ارزی،محل نشر: نقره.
نشاط، سید محمود. (1342). زیب سخن یا علم بدیع پارسی. تهران: مهرآیین.
نظامی گنجوی. (1363). خسرو و شیرین. با حواشی وحید دستگردی، تهران: علمی.
وحیدیان کامیار، تقی. (1357). بررسی وزن شعر عامیانه. تهران: آگاه.
وطواط، رشید‌الدین. (1362). حدایق السحر فی دقایق الشعر. به تصحیح عباس اقبال، تهران: طهوری.
هدایت، رضاقلی‌خان. (1357). مدارج البلاغه. شیراز: معرفت.
همایی، جلا‌الدین. (1339). فنون بلاغت و صناعات ادبی. تهران: علمی.
همایی، جلال‌الدین. (1374). معانی و بیان. به کوشش ماهدخت بانوهمایی، تهران: نشر هما.
', './data/jba/coversheet/cover_fa.jpg'))