یکی از منابع اصلی پژوهشگران برای واکاویِ میراث‌های گمشده‌ی شاعران کهنِ ایران زمین از جمله پدر شعر پارسی- ابوعبدالله رودکی - مراجعه به فرهنگ‌های کهن و یا ناشناخته‌ای است که غالباً از نظر به دور مانده است. با توجه به فراوانی منابع ادبی و پراکندگی اشعار رودکی در آثار ادبی پس از وی، یافتن هر نسخه‌ی جدید از این قسم می‌تواند برای افزودن به شمارِ سروده‌های رودکی سمرقندی، سراینده‌ی نامدار عصر سامانی مغتنم باشد. در بین منابع ادبی و بلاغی به جای مانده، فرهنگ‌های لغت به لحاظ ذکر شواهد شعری فراوان از شاعران مختلف اهمیّت ویژه‌ای دارند. با بررسی دو نسخه از یک فرهنگ فارسی به فارسی تألیفِ مؤلفی ناشناس که در کتابخانه‌ی دانشگاه تهران و کتابخانه‌ی ملّی شماره شده‌اند، ابیات تازه‌ای از رودکی به دست آمد که در این مقاله به معرفی آن‌ها می‌پردازیم؛ علاوه بر این، ضبط‌های منحصر به فردی از برخی ابیات و انتساب‌های جدیدی به رودکی مشاهده شد، که در این جُستار نقد و بررسی می‌شوند.
investigating discovered couplets of Roudaki in an unknown dictionary
چکیده [English]
One of the key resources of scholars in exploring the lost heritage of classical poets of Iran, such as the founding Father of Iranian poetry- Abu Abdollah Roudaki- is to refer to ancient or unknown dictionaries that have been left unexplored. Considering the abundance of literary sources and the dispersion of Roudaki's poems in literature after him, discovering any given poem in the said sources could add to his body of works. There are many old dictionaries unexplored in the official libraries around the world. Dictionaries- among the remined literary and rhetorical resources- are very important due to containing many poetry evidences of different poets. By examining two versions of an anonymous Persian to Persian dictionary, indexed at Tehran University Library and National Library of Iran, we found some new poems of Roudaki that will be introduced in this paper. Furthermore, we will be discussing some new couplets attributed to Roudaki in this article.
ابتدای صفحه