اکرمی, میر جلیل, محمدی, دادرس. (1398). آشنایی زدایی از عناصر دیوانی در غزل شاعران سبک هندی. شعر پژوهی(بوستان ادب), (), -. doi: 10.22099/jba.2019.31198.3178
میر جلیل اکرمی; دادرس محمدی. "آشنایی زدایی از عناصر دیوانی در غزل شاعران سبک هندی". شعر پژوهی(بوستان ادب), , , 1398, -. doi: 10.22099/jba.2019.31198.3178
اکرمی, میر جلیل, محمدی, دادرس. (1398). 'آشنایی زدایی از عناصر دیوانی در غزل شاعران سبک هندی', شعر پژوهی(بوستان ادب), (), pp. -. doi: 10.22099/jba.2019.31198.3178
اکرمی, میر جلیل, محمدی, دادرس. آشنایی زدایی از عناصر دیوانی در غزل شاعران سبک هندی. شعر پژوهی(بوستان ادب), 1398; (): -. doi: 10.22099/jba.2019.31198.3178
آشنایی زدایی از عناصر دیوانی در غزل شاعران سبک هندی
آشنایی زدایی از مهم ترین فنون گریز از ابتذال، در هر دو حوزۀ ساختار و محتوای هنرِ شعر است که ابزارِ خیال شاعران برای دریافتی متمایز و مهیّج از زبان و انتقال آن به مخاطب واقع شده است. این مبحث، نخستین بار توسط فرمالیست های روسی مطرح شد؛ به عقیده آنان تکرار واژگان و ترکیبات کهن، زیبایی متن و به تبعِ آن رغبت مخاطب را تهدید و لزوم بیگانه سازی را نمایان می کند. جلوه های این هنر شاعری بیش و کم در تمام ادوار شعر فارسی قابل مشاهده است اما در عصر رواج سبک هندی، به دلایلی همچون گذرِ شعر و به ویژه قالب غزل از ادوار پرشکوه و سایۀ تکرار و ابتذال بر عناصر آن و تغییر پایگاه و مخاطبِ هنرِ شعر، این تجلّی نمایان تر است. عناصر دیوانی نیز به دلایلی همچون تعلقشان به دربار و سنخیّت با ادبیات فاخر و کلاسیک گذشته، به قدری مورد استفاده شعرا واقع شده اند که در زمان ظهور سبک هندی، غبار تکرار و کهنگی دامانشان را فرا گرفته است لذا شاعر سبک هندی با انواع فنونِ آشنایی زدایی همچون؛ توجه خیالی به حواشیِ عناصر، مخالف خوانی، مضمون تراشی، کاربردِ تناقض آمیز و کاریکاتوریِ عناصر و همچنین بهره جستن از آن ها در بیگانه سازیِ کنایات مبتذل، در صددِ نوسازیِ و جلوه گر ساختنِ دگرگونۀ آن ها در شعر خود برآمده است. در این مقاله، ذیلِ شش عنوان به تحلیلِ کاربردِ این شگردها در غزل سبک هندی پرداخته ایم.
The defamiliarization of the court elements in the sonnets of Hindi style poets
نویسندگان [English]
mir jalil akrami1؛ dadras mohammadi2
1Department of Languages and Literature, Tabriz University
2tabriz university
چکیده [English]
Defamiliarization, is one of the important techniques to escape vulgarity in structure and content of art, which is the tool of the poets' imagination to receive a distinctive and exciting language and transmits it to the audience. This subject was first introduced by Russian formalists. According to them, repeating of ancient vocabulary affects the text charm and reduce the audience’s interest and highlights defamiliarization requirement. The effects of poetry art are sometimes seen in all Persian poems but in the era of Indian style it is significant because of sonnet passage from glorious era, the effect of repetition and vulgarity on its elements, changing the base and audience of poetry art. Divan’s elements due to belonging to the court and similarity with the classical literature have been used repeatedly by poets but when Indian style emerged it has been repetitive and outdated. Therefore, Indian style poet has tried to keep them fresh with a different techniques such as fantastic attention to the elements detail, create content and using of paradoxical elements as well as the use of them in the alienation of vulgar landmarks. Here, we analyzed the use of these techniques in the Hindi style Ghazal in six topics.
کلیدواژه‌ها [English]
defamiliarization, alienation, Hindi style, court elements, sonnet
ابتدای صفحه