قدرت اله رسم؛ محمود رضایی دشت ارژنه
چکیده
شاهنامه‌ی فردوسی، آمیزه‌ای رازناک است که هرچه بیشتر در آن تأمّل کنیم و ژرف‌نگرانه‌تر بنگریم، بیشتر متوجّه ظرایف زبانی و معانی تودرتوی آن می‌شویم. این اثر سترگ، متن آسان‌نمای دیریابی است که با وجود ...
بیشتر
شاهنامه‌ی فردوسی، آمیزه‌ای رازناک است که هرچه بیشتر در آن تأمّل کنیم و ژرف‌نگرانه‌تر بنگریم، بیشتر متوجّه ظرایف زبانی و معانی تودرتوی آن می‌شویم. این اثر سترگ، متن آسان‌نمای دیریابی است که با وجود شرحهای متعدد و مقالههای مستقل در تبیین برخی ابهامهای آن، هنوز کم نیستند بیتهایی که در ضبط آنها تردید است و بیتهایی که توضیح شارحان درباره‌ی برخی از آنها پذیرفتنی نمینماید. در این جستار نگارندگان با واکاوی برخی از بیت‌های شاهنامه‌ی ویراستهی جلال خالقیمطلق، بهعنوانِ تازهترین و بهترین چاپ شاهنامه دریافتند که در برخی از موارد، نارساییها و ابهامهایی در شرح ابیات دیده میشود که یا از توجّه ناکافی به بافت متن ناشی شده یا ابهام و نارسایی شرح، ناشی از ضبط نادرست بیت است. ازاینرو، در بخش نخست مقاله کوشش شده که با بررسی انتقادی ضبط چند بیت، نویسش موجّهتری پیشنهاد شود. در بخش دوّم مقاله، بعد از نقد شرحهای ارائهشده درباره‌ی برخی از بیتها، کوشش شده که با توسّل به منابع درونمتنی و برونمتنی، معنای شایستهتری ارائه گردد.
