زهرا نصیری شیراز؛ نصراله امامی؛ سجاد دهقان
چکیده
رودکی سمرقندی از جمله شاعران پیشگام و برجسته‌ی حوزه‌ی ادبی خراسان است. شعر رودکی به دلیل سادگی و روانی همواره توجّه بسیاری از شاعران هم‌عصر و دوره‌های بعد را به خود جلب ...
بیشتر
رودکی سمرقندی از جمله شاعران پیشگام و برجسته‌ی حوزه‌ی ادبی خراسان است. شعر رودکی به دلیل سادگی و روانی همواره توجّه بسیاری از شاعران هم‌عصر و دوره‌های بعد را به خود جلب کرده است. اشعار رودکی بهسببِ اشتمال بر لغات کهن دری، سبک شاعری و اندیشههای وی، مورد توجّه پژوهشگران فارسیزبان در ایران، تاجیکستان و افغانستان قرار گرفته است. اگرچه دیوان رودکی در گذر حوادث روزگار به تاراج رفته و جز ابیات اندکی از آن به دست ما نرسیده است، برخی مصححان از جمله: براگینسکی، نفیسی، میرزایف و...، از اشعار پُرشمار این شاعر، مقدار بسیار ناچیزی را از لابهلای متون بیرون آوردهاند که بسیاری از آن اشعار به دو یا چند شاعر دیگر نیز منسوب است. بههمیندلیل بازیابی یا تصحیح بیت یا ابیاتی از رودکی، در این روزگار برای رودکیپژوهان و دوستداران اشعار وی بسیار اهمیّت دارد. نگارندگان در پژوهش حاضر سعی دارند ایراد موجود در مصراع نخست این بیت رودکی را: چنانکه اشتر ابله سوی کنام شده ز مکر روبه و زاغ و ز گرگ بیخبرا که گوشهچشمی به حکایتی از کلیله و دمنه دارد، بررسی کنند و دربارهی ضبط مصراع دوم نیز پیشنهادی ارائه دهند.
