%0 Journal Article %T تلاش برای ترسیم الگوی ارتباط روایی در مثنوی‌های بیدل %J شعر پژوهی(بوستان ادب) %I معاونت پژوهشی دانشگاه شیراز %Z 2008-8183 %A میرزائی, محمّدسعید %A صالحی نیا, مریم %D 2020 %\ 08/22/2020 %V 12 %N 2 %P 243-263 %! تلاش برای ترسیم الگوی ارتباط روایی در مثنوی‌های بیدل %K الگوی ارتباط %K انسان %K روایت %K مثنوی­های بیدل دهلوی %R 10.22099/jba.2019.32330.3286 %X بیدل در مثنوی­هایش به­صورت جدی به موضوع انسان به عنوان رمزگان محوری خود پرداخته است. انسان، ابعاد و امکانات وجودی او، مهم­ترین دغدغه­ی بیدل است. از منظر بیدل، تمامی مظاهر هستی، زاییده‌ی «ادراک» آدمی است. وی در حکایت­هایی که تنها یک شخصیت محوری دارند، سفر انسان را در جستجوی خود، روایت می­کند. انسان مرکزی روایت بیدل، پس از جستجوهای بسیار درمی­یابد که هرچه هست، از دایره‌ی «ادراک» و «وجود» او بیرون نیست و خود او، درواقع حقیقت یگانه‌ی هستی است. این پژوهش با بررسی ابعاد مختلف روایت­مندی در مثنوی­های بیدل براساس بلندترین حکایت­ها و امکانات خوانش روایی و فهم روایت در نسبت با اندیشه‌ی بیدل، تلاش می­کند تا نشان دهد وی با امکانات و ظرفیت­هایی که در روایت خود به­کارمی­گیرد، چگونه و چه رابطه و نسبتی با مخاطب فرضی خود در مقام یک «انسان نوعی» دارد. درواقع، این پژوهش، هم­عرض با بررسی رابطه‌ی میان «داستان» و «گفتمان»، به بررسی رابطه و نسبت میان «راوی»، «تک­شخصیت محوری داستانی» و «مخاطب فرضی» می‌پردازد، تا بتواند نموداری ترسیم کند که جهتِ روایت بیدل را در لایه­ها و سطوح مختلف داستانی به ما نشان دهد. واژه­های کلیدی: %U https://jba.shirazu.ac.ir/article_5254_4967e0d27731f35012bafd0329385b29.pdf