TY - JOUR ID - 3946 TI - بررسی تطبیقی وجوه نوستالژی در دو بومی‌سرودة « آدورون»1 و « مِشِی نازی JO - شعر پژوهی(بوستان ادب) JA - JBA LA - fa SN - 2008-8183 AU - دری, نجمه AU - خجسته, فرامرز AU - حاجبی, احمد AD - عضو هیات علمی دانشگاه تربیت مدرس AD - عضو هیات علمی دانشگاه هرمزگان AD - دانشجوی دکتری دانشگاه هرمزگان Y1 - 2017 PY - 2017 VL - 9 IS - 1 SP - 73 EP - 96 KW - فرهنگ عامّه KW - نوستالژی KW - آدورون KW - مشی نازی DO - 10.22099/jba.2017.3946 N2 - شعر بومی یکی از جلوه‌گاه‌های فرهنگیِ هر قومی است. در این‌گونه سروده‌ها ، شاعر تلاش می‌کند آنچه را که با زبان رسمی قادر به افادة آن نیست، به وسیلة زبان و گویش محلی خاص خود به شعر درآورد .دو بومی سرودة «آدورون» اثر جانعلی خاوند و « مِشِی نازی» سرودة طهماسب بدرود که هر دو به گویش رودباری سروده شده‌اند، آیینة تمام نمای فرهنگ مردم جنوب کرمان هستند. هر دو سروده بازتاب رجعت حسرت بار شاعر به روزگار گذشته با بهره‌گیری از گویش محلی ویژة قوم خویش است. این دو منظومه اگرچه در یک زمان سروده نشده‌اند ، اما محدودة زمانی تقریباً یکسانی را درنظر دارند. در این پژوهش تلاش می‌شود مؤلفه‌ها و نیز دلیل نگاه نوستالژیک این دو شاعر به عناصر فرهنگیِ جامعه‌ای که در آن زیسته اند، بررسی شود. به همین منظور ، مفاهیم نوستالژیک دو منظومه زیر دو عنوان کلیِ خاطرة فردی و جمعی مورد تحلیل و مقایسة تطبیقی قرار گرفته است. بررسی این مقاله نشان می‌دهد که هر دو شاعر دربهره‌گیری از مؤلفه‌های نوستالژی اشتراک دارند و از این مؤلفه‌ها به عنوان ابزاری برای مقابله با پدیدة تجدد بهره می‌گیرند؛ اما میزان و نحوه کاربرد عناصر فرهنگ‌عامّه در دو منظومه ، تفاوتهایی دارد. UR - https://jba.shirazu.ac.ir/article_3946.html L1 - https://jba.shirazu.ac.ir/article_3946_264182a2a4c1d512dc24e0fb93416e5e.pdf ER -