Criticism and Analysis of Discussion of Anastrophe & Hyperbatons in Rhetoric (Based on Sadi, s Boostan)

Document Type : Research Paper

Abstract

 

A. Mirbagheri* S. M. Hashemi**                   H. Safari***

       Esfahan University
 
Due to the fact that in the rhetoric books, the subject of anastrophe and hyperbation is not offered in an orderly and fixed pattern, dealing with this topic-teaching, criticism, and analysis of works of art-is hardly possible. The aim of this study is determining the order and change in the positions of sentence components, which is the basis for studying anastrophe and hyperbation: Boostan-e Sa’di is used as the evidence for this analysis. The study will also discuss that in anastrophe and hyperbation, one can use the structure and literal meaning of the discourse as well as its secondary meaning to establish a relation with the interlocutor. Through underlining the new research findings in the field, the author has concluded that anastrophe or placing the subject at the beginning of the sentence is considered as one of features of Persian language, which makes the news appealing to the reader/listener. In addition, anastrophe of verb increases the speed of conveying the message. Moreover it is discussed that sa’di uses verb anastrophe because of his didactic motives to speed up the conveying of the message.
Finally the new forms of anastrophe and hyperbation, such as the distance between the noun and adjective, will be presented through the evidence provided from Sa’di’s Boostan.
 
 
 
* Associat Professor in Persian Language & Literature, a_mir_fard@yahoo.com
** Assistant Professor in Persian Language & Literature, b.m.hashemi@litr.ui.ac.ir
***Ph.D.Candidate in Persian Language & Literature, hekmatallah.safari@yahoo.com
Received: 9/6/2010             Accepted: 4/20/2011

Keywords

References

آق‌اولی، عبدالحسین ناشر حسام‌العلما. (1373). دررالادب در فن معانی و بیان و بدیع. قم: هجرت.
آهنی، غلامحسین. (1360). معانی بیان. تهران: بنیاد قرآن.
امینی، محمدرضا. (1388). «بازنگری مبانی علم معانی و نقد برداشت‌های رایج آن».‌ مجله‌ی پژوهش‌های زبان و ادبیات فارسی دانشگاه اصفهان، سال 45، دوره‌ی جدید، شماره‌ی3، صص 59-75.
انوری، حسن. (1379). دستور زبان فارسی2. تهران: موسسه انتشارات فاطمی.
بیهقی، ابوالفضل. (1324). تاریخ بیهقی. تصحیح دکتر فیاض و دکتر غنی، تهران: چاپخانه بانک ملی ایران.
تجلیل، جلیل. (1376). معانی و بیان. تهران: مرکز نشر دانشگاهی.
تفتازانی، سعدالدین مسعود. (1374ق). کتاب ‌المطول فی شرح تلخیص المفتاح.
تهران: مکتبه‌العلمیه الاسلامیه.
تفتازانی، سعدالدین مسعود. (بی‌تا). مختصرالمعانی فی‌التلخیص المفتاح. قم: مصطفوی.
تقوی، نصرالله. (1363). هنجار گفتار در فن معانی وبیان وبدیع فارسی. اصفهان: فرهنگسرای اصفهان.
جهاد، لاله. (1378). «بررسی نظریه‌ی ارتباط کلامی یاکوبسن در علم معانی». کتاب ماه ادبیات، شماره‌ی 15، پیاپی 129، صص5-11.
خانلری، پرویز. (1370). دستور زبان فارسی. تهران: توس.
رضانژاد (نوشین)، عبدالحسین. (1367). اصول علم بلاغت در زبان ‌فارسی. قم: الزهرا.
رجایی، محمدخلیل. (1379). معالم‌البلاغه. شیراز: دانشگاه شیراز.
سعدی، مصلح بن عبدالله. (1363). بوستان. تصحیح و توضیح غلامحسین یوسفی، تهران: خوارزمی.
سعدی، مصلح بن عبدالله.  (1381). گلستان. تصحیح و توضیح غلامحسین یوسفی، تهران: خوارزمی.
سکاکی، ابی‌ یعقوب یوسف. (1356 ق). مفتاح‌العلوم. مصر: مطبعه مصطفی البابی و اولاده.
شفیعی کدکنی، محمدرضا. (1368). موسیقی شعر. تهران: آگاه.
شمیسا، سیروس. (1386). معانی. تهران: نشر میترا.
شوقی‌ضیف، احمد. (1383). تاریخ و تطور علوم بلاغت. ترجمه‌ی محمدرضا ترکی، تهران: سازمان مطالعه و تدوین کتب علوم انسانی دانشگاه‌ها (سمت).
صادقیان، محمدعلی. (1383). طراز سخن در معانی و بیان. یزد: ریحانه‌الرسول یزد.
صفوی، کوروش. (1373). از زبان‌شناسی به ادبیات. ج1 (نظم)، تهران: چشمه.
علوی مقدم، محمد و اشرف‌زاده، رضا. (1381). معانی و بیان. تهران: سازمان مطالعه و تدوین کتب علوم انسانی دانشگاه‌ها (سمت).
فرشیدورد، خسرو. (1382). جمله و تحول آن در زبان‌ فارسی. تهران: امیرکبیر.
کزازی، میرجلال‌الدین. (1385). معانی زیباشناسی سخن پارسی. تهران: مرکز.
مشکوه‌الدینی، مهدی. (1386). دستور زبان‌ فارسی بر پایه‌ی نظریه‌ی گشتاری. مشهد: دانشگاه مشهد.
منشی نصرالله، ابوالمعالی. (1371). کلیله و دمنه. تصحیح و توضیح مجتبی مینوی طهرانی، تهران: امیرکبیر.
وراوینی، سعدالدین. (1370). مرزبان‌نامه. به کوشش دکتر خلیل خطیب رهبر، تهران: صفی‌علیشاه.
وحیدیان کامیار، تقی، با همکاری غلامرضا عمرانی. (1382). دستور زبان فارسی (1). تهران: سازمان مطالعه و تدوین کتب علوم انسانی دانشگاه‌ها (سمت).
هاشمی، احمد. (1370). جواهرالبلاغه فی‌المعانی و البیان و البدیع. قم: دفتر تبلیغات اسلامی حوزه علمیه قم.
هروی، موفق‌الدین ابومنصور علی. (1371). الابنیه عن حقایق الادویه. به تصحیح  احمد بهمنیار، به کوشش حسین محجوب اردکانی، تهران: دانشگاه تهران.
همایی، جلال‌الدین. (1374). یادداشت‌های استاد علامه جلال‌الدین همایی درباره‌ی معانی و بیان. به کوشش ماه‌بانو همایی، تهران: هما.

Files

Share

How to cite

Statistics