اخلاقی، اکبر. (1377). تحلیل ساختاری منطقالطّیر. اصفهان: فردا.
اسکولز، رابرت. (1379). درآمدی بر ساختارگرایی در ادبیّات. ترجمهی فرزانه طاهری، تهران: آگه.
ایگلتون، تری. (1380). پیش درآمدی بر نظریهی ادبی. ویراست دوم، ترجمهی عباس مخبر، تهران: مرکز.
بالایی، کریستف و کوپیپرس، میشل. (1378). سرچشمههای داستان کوتاه فارسی. ترجمهی احمد کریمیحکّاک، تهران: معین و انجمن ایرانشناسی فرانسه در ایران.
پراپ، ولادیمیر. (1368). ریختشناسی قصّههای پریان. ترجمهی فریدون بدرهای، تهران: توس.
پراپ، ولادیمیر. (1371). ریشههای تاریخی قصّههای پریان: بررسی ساختاری و تاریخی قصّههای پریان. ترجمهی فریدون بدرهای، تهران: توس.
پروینی، خلیل و ناظمیان، هومن .(1387). «الگوی ساختارگرایی ولادیمیر پراپ و کاربردهای آن در روایت شناسی». دو فصلنامهی علمی _ پژوهشی پژوهش زبان و ادبیّات فارسی. شماره11، پاییز و زمستان.
تقوی، محمّد. (1376). حکایتهای حیوانات در ادب فارسی: بررسی حکایتهای حیوانات (فابلها) تا قرن دهم. تهران: روزنه.
تودوروف، تزوتان. (1382). بوطیقای ساختارگرا. ترجمهی محمّد نبوی، تهران: آگه.
خراسانی، محبوبه. (1383). «ریختشناسی هزار و یک شب». فصلنامهی پژوهشهای ادبی، شماره6 .
دوبلوا، فرانسوا. (1382). برزویهی طبیب و منشأ کلیله و دمنه. ترجمهی صادق سجّادی، تهران: طهوری.
سلدن، رامان و ویدسون، پیتر. (1384). راهنمای نظریههای ادبی معاصر. ترجمهی عبّاس مخبر، تهران: طرح نو.
شمیسا، سیروس. (1378). نقد ادبی. تهران: فردوس.
مارزلف، اولریش. (1376). طبقهبندی قصّههای ایرانی. ترجمهی کیکاووس جهانداری، تهران: سروش.
محجوب، محمّدجعفر. (1376). دربارهی کلیله و دمنه. (تاریخچهی ترجمهها و دو باب ترجمه نشده). تهران: خوارزمی.
منشی، نصراللّه. (1377). کلیله و دمنه. تصحیح و توضیح مجتبی مینوی تهرانی، تهران: امیرکبیر.
میرصادقی، جمال و میرصادقی(ذوالقدر)، میمنت. (1377). واژهنامهی هنر داستاننویسی: فرهنگ تفصیلی اصطلاحات ادبیّات داستانی. تهران: مهناز.
میرصادقی، جمال. (1385). عناصر داستان. تهران: سخن.