پورنامداریان، تقی. (۱۳۸۲). دیدار با سیمرغ. تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی.
دی‌نای، رابرت. (۱۳۸۱). سه مکتب روانشناسی. ترجمه‌ی سیداحمد جلالی، تهران: پادرا.
راجرز، کارل. (۱۳۶۹). درآمدی بر انسان‌شدن؛ دیدگاه ی‍ک درم‍ان‍گ‍ر از روان‌درم‍ان‍ی. ترجمه‌ی قاسم قاضی، تهران: دانشگاه آزاد اسلامی.
ــــــــــــ . (۱۳۷۶). هنر انسان‌شدن. ترجمه‌ی مهین میلانی، تهران: فاخته.
راس، آلن. (۱۳۷۵). روانشناسی شخصیت؛ نظریه‌ها و فرآیندها. ترجمه‌ی سیاوش جمال‌فر، تهران: روان.
سلیگمن، مارتین و دیوید روزنهان. (۱۳۸۲). آسیب‌شناسی روانی. ترجمه‌ی سیدیحیی محمدی، تهران: ارسباران.
شریعت باقری، محمدمهدی و سعید عبدالملکی. (۱۳۸۷). تحلیل روا‌‌ن‌شناختی خودشکوفایی از دیدگاه مولانا و راجرز. تهران: دانژه.
شکرشکن، حسین و همکاران. (۱۳۸۲). مکتب‌های روانشناسی و نقد آن. تهران: سمت.
شولتس، دوآن. (۱۳۸۲). روانشناسی کمال. ترجمه‌ی گیتی خوشدل، تهران: پیکان.
ـــــــــــــ . (۱۳۸۴). نظریه‌های شخصیت. ترجمه‌ی یوسف کریمی و همکاران، تهران: ارسباران.
صفرپور، فریبا. (۱۳۷۳). حافظ و خودشکوفایی. پایان‌نامه‌ی کارشناسی ارشد دانشگاه تربیت معلم.
عطار، محمدبن‌ابراهیم. (۱۳۸۳). منطق‌الطیر عطار نیشابوری. با م‍ق‍دم‍ه، ت‍ص‍ح‍ی‍ح و ت‍ع‍ل‍ی‍ق‍ات م‍ح‍م‍درض‍ا ش‍ف‍ی‍ع‍ی ک‍دک‍ن‍ی، تهران: سخن.
میزیاک، هنریک و ویرجینیا سکستون. (۱۳۷۶). تاریخچه و مکاتب روانشناسی. ترجمه‌ی احمد رضوانی، مشهد: آستان قدس رضوی.
Rogers, C. R. (1951). Client-centered therapy; Its current practice, implications and theory. London: Constable
ــــــــــــــــــــــــــــ. et al. (1967). Person to person; The problem of being human; A new trend in psychology. Lafayette, CA: Real People Press.
.ــــــــــــــــــــــــــــ(1989).On becoming a person. Boston: Houghton Mifflin Company.
Rickman, R.M. (1993). Theories of personality. California: Brooks/ Cole Publishing Co.
', './data/jba/coversheet/cover_en.jpg'))