احمدیپور، زهره.(1382). تحلیل ساختاری و نقد داستانهای کوتاه الهینامهی عطار. پایاننامهی کارشناسی ارشد دانشگاه یزد.
اسکولز، رابرت. (1379). ساختارگرایی در ادبیات. ترجمهی فرزانه طاهری، تهران: آگه.
پورنامداریان، تقی. (1386). دیدار با سیمرغ. تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات عرفانی.
حافظ شیرازی، شمسالدینمحمد.(1387). دیوان اشعار. تهران: سخن.
سجودی، فرزان.(1380). ساختگرایی، پساساختگرایی و مطالعات ادبی. تهران: حوزهی هنری.
سعدی شیرازی، مصلحبنعبدالله. (1388). گلستان. تهران: ظهور.
عباسی، علی و محمدی، هادی. (1380). صمد: ساختار یک اسطوره. تهران: چیستا.
عطارنیشابوری، شیخ فریدالدینمحمد. (1387). الهینامه. تصحیح محمدرضا شفیعی کدکنی، تهران: سخن.
علیزاده، ناصر و سلیمانیان، سونا. (1391). «کانون روایت در الهینامهی عطار بر اساس نظریهی ژرار ژنت». پژوهشهای ادب عرفانی، شماره ی22، صص113-140.
قاسمیپور، قدرتالله. (1388). «تحلیل ساختار روایتگیر و راوی با تکیه بر هفتپیکر نظامی». زبان و ادب، شمارهی22، صص189-204.
قوام، ابوالقاسم و بامشکی، سمیرا. (1389). «نقشهای روایتشنو در مثنوی». نقد ادبی، شمارهی 9، صص91-113.
گیرو، پییر. (۱۳۸۰). نشانهشناسی. ترجمهی محمد نبوی، تهران: آگاه.
لینتولت، ژپ. (1390). رسالهای در باب گونهشناسی روایت- نقطهی دید. ترجمهی علی عباسی و نصرت حجازی، تهران: علمی و فرهنگی.
محمدیفشارکی، محسن و خدادادی، فضلالله. (1392). «بررسی گونهی روایی در متن سفرنامهی ناصرخسرو بر اساس نظریهی ژپ لینتولت». متنشناسی ادب فارسی، شمارهی 3، پیاپی19، صص 53-68.
یاکوبسن، رومن. (۱۳۶۹). زبانشناسی و نقد ادبی. ترجمهی مریم خوزان و حسین پاینده، تهران: نی.
_________. (۱۳۸۶). روند بنیادین در دانش زبان. ترجمهی کورش صفوی، تهران: هرمس.
Atkin, G. Dougla&LauruMorrow. (1989) .Contemporary Literary Theory. New York: Massachusetts Press.
Prins, Jerald. (1980). Reader-Response Criticism. (Baltimore, MD: Johns Hopkins University Press,pp. 17-25
Rimmon- kennan, Shlomith. (2002) .Narrative Fiction, London: Routhledge.
Toolan, Michael. (2001) .Narrative. London:Routhledge.
Genette, Gerard. (1972) .FiguresIII, Paris: Seuil.