آرزو، عبدالغفور. (1388). مقایسهی انسان کامل از دیدگاه حافظ و بیدل. تهران: سورهی مهر.
آزادبلگرامی، غلامعلی. (1390). خزانهی عامره. تصحیح ناصر نیکوبخت و شکیل اسلمبیگ، تهران: پژوهشکدهی علوم انسانی و مطالعات فرهنگی.
امانالهنژاد، ندا.(1393). تحلیل داستانهای مثنویهای بیدل بر پایهی روایتشناسی. پایاننامهی کارشناسیارشد دانشگاه گیلان.
بیدلدهلوی، میرزاعبدالقادر. (1389). کلیات بیدل. تصحیح خالمحمّد خسته و خلیلالله خلیلی، به کوشش بهمن خلیفهبناروانی، ج3: مثنویها، تهران: طلایه.
پرینس، جرالد. (1391). روایتشناسی شکل و کارکرد روایت. ترجمهی محمد شهبا، تهران: مینوی خرد.
پیراویونک، مرضیه.(1389). «تلقی هایدگر از زبان در هولدرلین و ذات شعر». پژوهشهای فلسفی، نشریهی دانشکدهی ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تبریز، صص1-16.
حری، ابوالفضل. (1392). نظریهی روایت و روایتشناسی. تهران: خانهی کتاب.
حسینی، حسن. (1368). بیدل، سپهری و سبک هندی. تهران: سروش.
سلجوقی، صلاحالدّین. (1343). نقد بیدل. مهتمم: عبدالله رئوفی، کابل: وزارت پوهنی و ریاست دارالتألیف.
شفیعیکدکنی، محمّدرضا. (1389). شاعر آینهها، بررسی سبک هندی و شعر بیدل. تهران: آگاه.
صفا، ذبیح الله. (1383). تاریخ ادبیات ایران. خلاصهی ج5، تهران: فردوس.
عبدالغنی. (1351). احوال و آثار میرزا عبدالقادر بیدل. ترجمهی میرمحمدآصف انصاری، کابل: دانشکدهی ادبیات و علوم بشری.
میرزایی، محمّدسعید؛ صالحینیا، مریم. (1394). «تحلیل روایی عنصر زمان در حکایتی از مثنوی «محیط اعظم» بیدل دهلوی». مطالعات شبهقارّه، دورهی7، شمارهی22، صص107-135.
نیکوئی، علیرضا. (1392). «تأملی در ساختار تمثیلی طلسم حیرت بیدل دهلوی». الهیات هنر، سال1، شمارهی1، صص51-80.
Booth, Wayne c. (1961). The Rhetoric of Fiction. Chicago: University of Chicago presses.
Brooks, Peter. (1984). Reading for the Plot: Design and Intention in Narrative. New York: knopf.
Martin Heidegger. (1951). Erlauterungen zu Holderlins Dichtung. Frankfurt. A.m. :Vittorio Klostermann.
Lote, Jacobe .(2000). Ed. Narrative in fiction and Film. An introduction. Oxford.
Rimmon-kenan, shlomith .(1983). Narrative Fiction: Contemporary Poetics. London: Methuen.