آموزگار، ژاله. (١٣٧٤). تاریخ اساطیری ایران. تهران: سازما‌ن مطالعه و تدوین کتب علوم انسانی.
آیدنلو، سجاد. (1385). «ارتباط اسطوره و حماسه بر پایه‌ی شاهنامه و منابع ایرانی». مطالعات ایرانی، شماره‌ی10، صص 1- 31. https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/323173
ــــــــــــ. (1388). «نکتههایی از روایات پایان کار ضحاک». کاوشنامه، سال ۱۰، شماره‌ی 18، صص 9-48.
DOI: 0.29252/kavosh.2009.2463
ــــــــــــ. (1387). «چند بنمایه و آیین مهم ازدواج در ادب حماسی ایران». مجله‌ی دانشکده‌ی ادبیات و علوم انسانی مشهد، شماره‌ی 160، صص 1-23. https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/954940
ــــــــــــ. (1390). طومار نقالی شاهنامه. تهران: بهنگار.
ـــــــــــــ. (1394). «برخی روایات نقّالی و شفاهی در ملحقات نسخ و چاپ‌های شاهنامه». فرهنگ و ادبیّات عامه، سال 3، شماره‌ی 5، صص ۵۰-۱۰۰. https://www.sid.ir/paper/509815/fa
ابن‌فقیه همدانی. (1349). البلدان. ترجمهی ح. مسعود، تهران: بنیاد فرهنگ ایران.
ابن‌عربشاه، ابومحمد بن محمد. (2001). فاکهه الخلفا و مفاکهه الظرفا. قاهره: دارالافاق العربیه.
اخوان اقدم، ندا. (1401). «مقایسه‌ی تطبیقی داستان فریدون در شاهنامه فردوسی و شاه لیر شکسپیر با رویکرد اسطوره‌شناسی». مطالعات ایرانی، شماره‌ی 42، صص 1-27. https://www.magiran.com/paper/2563873
اردستانی رستمی، حمیدرضا. (1397). ضحاک شاهنامه. تهران: نگاه معاصر.
ـــــــــــــــــــــــــــ. (1400). «دربارهی بنیاد گنوسی گناه (نادانی و ناسپاسی) فریدون». شاهنامه و زبان فارسی، صص 17-46. https://civilica.com/doc/1505675
ارژنگی، کامران. (1399). بررسی و تحلیل منابع داستان‌های مشترک طومارهای جامع نقّالی و شاهنامهی فردوسی. پایان‌نامه‌ی دکتری دانشگاه فردوسی مشهد.
اسدی طوسی. (1354). گرشاسبنامه. به‌کوشش حبیب یغمایی، تهران: طهموری.
افشار مدائنی، مهران. (1377). طومار جامع نقالان (هفت لشکر). تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی.
اکبری‌مفاخر، آرش. (1395). «شاه گاوسوار». پژوهشنامه‌ی ادب حماسی، شماره‌ی 21، صص 13-43.
امینی، محمدرضا. (1381). «تحلیل اسطوره قهرمان در داستان ضحاک و فریدون بر اساس نظریه‌ی یونگ». مجله‌ی علوم اجتماعی و انسانی دانشگاه شیراز، شماره‌ی 2، پیاپی 34، صص 53-64.
https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/42844
ایرانشان ابن ابی‌الخیر. (1377). کوش‌نامه. به‌کوشش جلال متینی، تهران: علمی.
اکبری مفاخر، آرش. (1395). «شاه گاوسوار». پژوهشنامه‌ی ادب حماسی، شماره‌ی 12، صص 13-42.
انجوی شیرازی، سیدابوالقاسم. (1369). فردوسینامه. ج۲، تهران: علمی.
اوستا. (1389). گزارش و پژوهش جلیل دوستخواه. تهران: مروارید.
بلعمی، ابوعلی. (1386). تاریخ بلعمی. تصحیح محمّدتقی بهار و محمّدپروین گنابادی، تهران: هرمس.
بهار، مهرداد. (1378). پژوهشی در اساطیر ایران. تهران: آگه.
تاریخ سیستان. (1352). تصحیح ملک‌الشعرای بهار، تهران: مؤسسه‌ی خاور.
تفضلی، احمد. (1376). تاریخ ادبیات ایران پیش از اسلام. تهران: سخن.
ثعالبی، ابومنصور عبدالملک‌بن‌محمّد. (1368). شاهنامهی ثعالبی. ترجمهی محمود هدایت، تهران: اساطیر.
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ (1963). تاریخ غُررٱلسّیر (غرر اخبار ملوک ٱلْفرس و سیرهم). تصحیحِ زوتنبرگ، تهران: الاسدی.
جعفری دهقی، محمود؛ پوراحمد، مجید. (1392). «گرز گاوسر فریدون و منشأ آن». ادب فارسی، شماره‌ی 2، صص 39-56. https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/1032695
خطیبی، ابوالفضل. (1390). «آیا فریدون به یزدان ناسپاس شد؟». مجموعه‌مقالات همایش هزاره‌ی شاهنامه، تهران: فرهنگستان زبان و ادبِ فارسی، صص 183- 200.
خواندمیر، غیاثالدین. (1380). حبیبالسیر. به‌کوشش جلال همایی، تهران: خیام.
دریایی، تورج. (1376). «سهم منابع هند و اروپایی در شناخت شاهنامه: هویت کاوه آهنگر». ایرانشناسی، سال ۹، شماره‌ی 34، صص 279-284.
دومزیل، ژرژ. (1383). سرنوشت جنگجو. ترجمهی مهدی باقی و شیرین مختاریان.تهران، قصه.
دینوری، ابوحنیفه. (1364). اخبارالطوال. تهران: بنیاد فرهنگ ایران.
راشد محصل، محمدتقی. (1389). دینکرد. تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی.
روایتِ پهلوی. (1367). آوانویسی، ترجمهی فارسی، به کوشش مهشید میرفخرایی، تهران: پژوهش‌گاهِ علومِ انسانی و مطالعاتِ فرهنگی.
زریری، مرشد عباس. (1396). شاهنامهی نقالان. ج۱، تهران: ققنوس.
ژیران،ف، لاکوئه،گ، دلاپورت،ل. (1375) فرهنگ اساطیر آشور و بابل. ترجمهی ابوالقاسم اسماعیل پور، تهران: فکر روز.
سعیدی، مصطفی؛ هاشمی، احمد. (1381). طومار شاهنامهی فردوسی. تهران: خوشنگار.
سیستانی، ملکشاه حسین. (1344). احیاءالملوک. تصحیح منوچهر ستوده، تهران، بنگاه ترجمه و نشر کتاب.
صفا، ذبیح‌الله. (1384). حماسهسرایی در ایران. تهران: امیرکبیر.
طبری، محمد. (1375). تاریخ طبری. ترجمه ابوالقاسم پاینده، تهران: اساطیر.
طوسی، محمدبن‌محمود. (1391). عجایب المخلوقات و غرایب الموجودات. به اهتمام منوچهر ستوده، تهران: علمی و فرهنگی
عفیفی، رحیم. (1383). اساطیر و فرهنگ ایرانی در نوشتههای پهلوی. تهران: توس.
فردوسی، ابوالقاسم. (1390). شاهنامه. به تصحیح جلال خالقی‌مطلق، ج۱، تهران: فرهنگستان زبان و ادب فارسی.
قائمی، فرزاد. (1399). «چرا فریدون سومین است». جستارهای زبانی، شماره‌ی 2، صص 338 – 360.
https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/1680879
کتاب مقدس (عهد عتیق و عهد جدید). (1383). ترجمهی فاضل‌خان همدانی و ویلیام گلن، هنری مرتن، تهران: اساطیر.
کریستن سن، آرتور. (1384). کاوه آهنگر و درفش کاویانی. ترجمهی منیژه احدزادگان آهنی، تهران: طهوری.
کهریزی، خلیل. (1399). «گناه فریدون». آیینه‌ی میراث، شماره‌ی 67، صص32-52.
https://www.sid.ir/paper/526145/fa
گزیده سرودههای ریگ ودا. (1372)به تحقیق و ترجمه و مقدمه سیدمحمدرضا جلالی نائینی، تهران: نقره.
مجمل التواریخ و القصص. (1399). به تصحیح و تحقیق اکبر نحوی، تهران: سخن.
مختاریان، بهار. (1389). درآمدی بر ساختار اسطورهای شاهنامه. تهران: آگه.
مرزبان فارسی، رفیعالدین. (1399). فرامرزنامه کوچک. به کوشش ابوالفضل خطیبی، رضا غفوری، تهران: دکتر محمود افشار و سخن.
مرعشی، ظهیرالدین. (1345). تاریخ طبرستان، رویان و مازندران. به‌تصحیح محمد حسین تسبیحی، تهران: اساطیر.
مزداپور، کتایون. (1376). ضحاک و فریدون، سخنواره. به کوشش ایرج افشار و هانس روبرت رویمر، تهران: توس.
مولائی، چنگیز. (1387 الف). «نیروی سهگانه‌ی فریدون در روایات اساطیری و سنتهای حماسی ایران». جشننامهی دکتر بدرالزمان قریب، به‌کوشش زهره زرشناس و ویدا نداف، تهران: طهوری، صص 159- 185.
ــــــــــــــ. (1387 ب). راز بندی شدن ضحاک در سنتهای دینی و حماسی ایران. جشننامهی استاد اسماعیل سعادت، تهران: فرهنگستان زبان و ادبیات فارسی.
ــــــــــــــ. (1388). «ﻣﻌﻨﻲ ﻧﺎم ﻓﺮﻳﺪون و ارﺗﺒﺎط آن ﺑﺎ ﺳﻪ ﻧﻴﺮوی او در ﺳﻨّﺖﻫﺎی اﺳﺎﻃﻴﺮی و ﺣﻤﺎﺳﻲ اﻳﺮان». جستارهای ادبی، شماره‌ی 167، صص151– 174.
ــــــــــــــ. (1389). «بررسی روایات مربوط به ضحاک و گاو برمایه در متنهای ایرانی». نامهی فرهنگستان، شماره‌ی 3، صص107– 129.
مسکویه، ابی‌علی احمدبن‌محمد. (1382). تجارب الامم و تعاقب الهمم. تحقیق سیدکسروی حسن. الجزو الاول، بیروت: دارالکتب العلمیه.
میرفخرایی، مهشید. (1367). روایت پهلوی. تهران: پژوهشگاه علوم انسانی.
مینوی خرد. (1364). ترجمه احمد تفضلی، تهران: توس
نحوی، اکبر. (1385). «دربارهی چند نام عربی در شاهنامه». شاهنامه‌پژوهی، دفتر ۱، صص 1- 11.
وراوینی، سعدالدین. (1389). مرزباننامه. به‌کوشش خلیل خطیبرهبر، تهران: صفی علی‌شاه.
نوری عثمانوف، محمّد. (1354). «خدای‌نامه‌ها و شاهنامه‌های مأخذ فردوسی». جشننامهی محمّد پروین گنابادی، تهران: توس.
هومر. (1378). ایلیاد. ترجمهی سعید نفیسی، تهران: بنگاه ترجمه و کتاب.
هاکس، جیمز. (1377). قاموس کتاب مقدس. تهران: اساطیر.
یاحقی، محمدجعفر؛ قائمی، فرزاد. (1387). «رمز و نمادپردازی در شاهنامهی فردوسی». کتاب اسطوره متن هویت‌ساز، به کوشش بهمن نامدار مطلق، تهران: علمی – فرهنگی، صص 335-355.
West, E. West. (1885). The Sacred Books of East. Vol 24, Edited by Max Muller, Oxford: University Press.
', './data/jba/coversheet/cover_en.jpg'))