فروغ فرخزاد و سیمین بهبهانی از جمله زنان شاعر معاصر هستند که هم بصورت متنی در لابه لای شعرها و هم به صورت فرامتنی در سخنرانی‌ها، مصاحبه‌ها، نامه‌ها و مقالات، دربارۀ شعر و شاعری سخن گفته‌اند. این اظهارات بوطیقایی، از چند نظر به ویژه بنا به جایگاه شاعری آنان درخور توجه است.در این نوشتار، به شیوۀ توصیفی- تحلیلی علاوه بر معرفی و مقایسه اظهارات بوطیقایی متنی و فرامتنی دو شاعر، به میزان فاصله‌گیری آنها از بوطیقای کلاسیک پرداخته شده است. نتیجه نشان می‌دهد که فروغ و سیمین ضمن باورهای بوطیقایی مشابه به میزان‌های متفاوتی در مقابل اقتدار مندرج در بوطیقای کلاسیک قد علم کرده‌اند. تلقی‌های هر دو شاعر در باب چیستی شعر، کیستی شاعر نیز نوع محتوا و مضمون تقریباً مشابه است. با وجود شباهت‌های مذکور دیدگاه‌های آنان در باور به نوآوری در سطوح زبان، موسیقی و قالب با هم تفاوت‌های آشکاری دارد فروغ، از جملۀ پیروان نیماست که در اظهارات بوطیقایی خود سنت را در اغلب و شاید همۀ ابعاد و عناصر شعر کنار می‌نهد، در مقابل بوطیقای گسست‌محور فروغ؛ اشارات سیمین از دگردیسی فراتر نمی-رود. او گاهی و در برخی موارد، مرزبندی‌های قطعی و مالوف بوطیقای سنتی را کنار نهاده؛ نوآوری را مجاز می‌شمارد.
1Associate Professor of Persian Literature
University of Kurdistan
2lorestan University
3teacher
چکیده [English]
Forough Farrokhzad and Simin Behbahani are contemporary poets who have discussed poetry in both their poems and paratexts like lectures, interviews, letters and articles. These theoretical remarks are worth attention from a number of perspectives particularly because of their being poets. In this paper, in addition to introducing and comparing their textual and paratextual comments, we endeavor to study how their theoretical comments are different from the classical and canonical ones. The result shows that Forough and Simin, along with similar theoretical outlooks, have come up with different degrees of authority over the classical theories. The views of both poets on the nature of poetry, the nature of the poet as well as the content are almost similar. Despite their similarities, their views on language, music, and form have a clear difference. Forough is the follower of Nima and in her theoretical remarks puts aside tradition in all aspects of poetry. Contrary to Forough’s fragmentary poetry, Simin’s poetry remains to be just a metamorphosis. She sometimes, and in some cases, eliminates the definitive boundaries of the traditional poetic and allows for innovation
ابتدای صفحه