احمدی، بابک. (١٣٨۵). ساختار و ﺗﺄویل متن. تهران: مرکز.
آقاگل زاده، فردوس. (١٣٨٦). «تحلیل گفتمان انتقادی و ادبیات». ادب پژوهی، ، دوره ١، شماره ۱، صص١۷-۲۸.
داوری اردکانی، رضا؛ نیلی پور، رضا؛ قاﺋمینیا، علیرضا؛ جاج، آنتونی و یارمحمدی، لطف الله. (١٣٩۱). زبان استعاری و استعارههای مفهومی. تهران: هرمس.
زاهدی، کیوان و ایمانی، آسیه. (١٣٩۰). «زن در ضرب المثلهای انگلیسی: رویکرد تحلیل انتقادی گفتمان». دوفصلنامهی نقد زبان و ادبیات خارجی، سال 4، دوره ۴، شماره ۷، صص۸۱-١۱۳.
فلاحی، محمدهادی؛ توکلی، نسترن و صاحبی، سیامک. (١٣٨٩). «بررسی و نقد روایی گلستان بر اساس نظریهی تحلیل انتقادی گفتمان». فصلنامهی پژوهشزبانوادبیاتفارسی، دوره ۸ ، شماره ١٦، صص١٠٩-١۳۳.
مجذوب صفا، امیرعباس. (١۳٦۴). رباعیات حکیم عمر خیام. تهران: اقبال.
محسنی، محمدجواد. (١٣٩۱). «جستاری در نظریه و روش تحلیل گفتمان فرکلاف». فصلنامهی معرفت فرهنگی اجتماعی، سال سوم، دوره ۳، شماره۳، صص٦۳-۸٦.
هدایت، صادق. (۱۳۱۳). ترانههای خیام.تهران: تدبیر.
یارمحمدی، لطف الله. (١٣٨٣). گفتمانشناسی رایج و انتقادی. تهران: هرمس.
ـــــــــــــــــــ. (١٣٨۵). ارتباطات از منظر گفتمانشناسی انتقادی. تهران: هرمس.
ــــــــــــــــــ. (١٣٨٩). از شیراز تا کشمیر: مجموعه مقالات در آموزش زبان. شیراز: فانوس اندیشه.
Fairclough, N. (1989). Language and power. London: Longman.
Hodge, R. & Kress, G. (1979). Language as ideology. London: Routledge.
Van Dijk, T.A. (1996). Discourse, power and access. In C.R. Caldas-Coulthard & M. Coulthard, (Eds.), Texts and practices: Readings in critical discourse analysis, pp. 84-104. London: Routledge.
Van Leeuwen, T. (1996). The representation of social actors. In C.R. Caldas-Coulthard & M. Coulthard, (Eds.), Texts and practices: Readings in critical discourse analysis, pp. 32-70. London: Routledge.