Reasoning Methods in the Azarbaijanian Style

Document Type : Research Paper

Abstract

Imagery helps the poet to successfully bring his mental concepts home to his readers with the help of various rhetorical techniques; therefore, there are many similarities between literary and rhetorical tropes, and the techniques used in logical reasoning. Such features can be found in different literary periods and various literary styles; however, in some historical eras, due to some specific social considerations, rhetorics took precedence over other poetic styles; school of Āzirbayjān can be cited as an example of rhetorical excellence.  Great poets of this school—Khāqānī Shirvānī, Nizāmī Ganjavī, Mujīrudīn Baylaqānī, Falakī Shirvānī, Mahastī Ganjavī—made a good use of  simile, metaphor, personification, allegories and allusions in order to put across their claims more effectively. This article briefly explores the theories of Stephen Toulmin  about persuasive reasoning as the stylistic feature typical of Āzirbayjān School of poetry; the theories will then be elucidated with ample textual evidence taken from poems of Āzirbayjān School. Our analytic approach draws on the three principles Toulmin has put forth: making a claim, providing support and contextualization. The researcher proceeds to examine the effect of logical reasoning upon the stylistic grid of Āzirbayjān School of poetry.
Key words:Āzirbayjān School, Methods of Reasoning, Stephen Toulmin,
 

Keywords

Main Subjects

References

بهار، محمدتقی. (1321). «سوگند». هنر و معماری، شماره 74، صص 209-212.
حکیم آذر، محمد. (1390). «اسلوب معادله در غزل سعدی». پژوهش‌نامه زبان و ادبیات فارسی، سال 3، شماره 9، صص 163-184.
خاقانی شروانی، افضل‌الدین. (1375الف). دیوان. ویراسته‌ی میرجلال‌الدین کزازی، دو جلد، تهران: مرکز.
خوانساری، محمد. (1362). منطق صوری. تهران: آگاه.
رهبر، علی. (1347). «سوگند و ردپای آن در ادبیات فارسی». کاوه (مونیخ)، شماره‌ی 21و22، صص232-240.
زرین‌کوب، عبدالحسین. (1366). بحر در کوزه. تهران: علمی.
سعادتی، افسانه. (1389). «روی‌کرد مولانا نسبت به استدلال». ادبیات عرفانی دانشگاه الزهرا، سال 1، شماره‌ی 2، صص125-150.
شاله، فیلیسین. (1382). «در پیرامون هنر». ترجمه‌ی بامداد، نشریه دانشکده‌ی ادبیات تبریز، سال 3، شماره 5و6، صص 107-114.
شفیعی کدکنی، محمدرضا. (۱۳۷۱). شاعر آیینه‌ها. تهران: آگاه.
شمیسا، سیروس. (1378) نگاهی تازه به بدیع. تهران: فردوس.
عبداللهی، منیژه. (1391). «بررسی ساختار استدلال در سه متن دوره‌ی قاجار». شعر پژوهی (بوستان ادب)، سال 4، شماره‌ی 2، پیاپی 12، صص 151-174.
فشارکی، محمد. (1379) نقد بدیع. تهران: سمت.
فلکی شروانی. (1343). دیوان اشعار. به تصحیح شهاب طاهری، تهران: ابن‌سینا.
مجیرالدین بیلقانی. (1358). دیوان اشعار. تصحیح محمد آبادی، تبریز: دانشگاه تبریز.
مهستی گنجوی. (1371). رباعیات. جمع و تدوین احمد سهیلی خوانساری، تهران: ایرانی.
نظامی گنجوی. (1334). دیوان اشعار. تصحیح سعید نفیسی، تهران: فروغی.
ـــــــــــــ (1389 الف). لیلی و مجنون. تصحیح بهروز پروتیان، تهران: امیرکبیر.
ـــــــــــــ (1389ب). هفت‌پیکر. تصحیح بهروز ثروتیان، تهران: امیرکبیر.
ـــــــــــــ (1374). مخزن‌الاسرار. تصحیح برات زنجانی، تهران: دانشگاه تهران.
ـــــــــــــ (1390). خسرو و شیرین. تصحیح حسن وحید دستگردی، تهران: قطره.
ـــــــــــــ (1387). اقبالنامه. تصحیح بهروز ثروتیان، تهران: امیرکبیر.
ـــــــــــــ (1386). شرفنامه. تصحیح بهروز ثروتیان، تهران: امیرکبیر.
وحیدیان کامیار، تقی. (1385). بدیع از دیدگاه زیبایی‌شناسی. تهران: سمت.
Toulmin, s. (1959-2003). The uses of argument. Cambridge: Cambridge university press, Toulmin Analysis.
 
 
 

Files

Share

How to cite

Statistics