Pleading for Justice in the Desert: An analysis of Tales of Hunting in Some of the Persian Texts up to the Seventh Century

Document Type : Research Paper

Abstract

jowkar *

Shiraz University
 
Some of the Persian mystical and didactic versified stories contain short stories, which share the same framework.  In these stories a king is somehow separated from his companions in the hunting ground and a man from a city or some faraway village weary of the injustice of the government functionary or the governor appears in front of him to plead his case. This plea for justice, usually uttered in a sharp tongue, angers the king at the beginning but finally his conscience pricks him and contemplating upon the injustice uttered by the man, he understands the depth of disturbances and confusions of the government. Such stories, usually idealistic, are accompanied with an auspicious message because the king not only administers justice to the plaintiff and punishes the culprits but also he tries to remedy problems of the country. The spread of such stories in the poetry of the sixth and seventh centuries shows the common concern of the poets of these ages and a cultural attempt in removing the negligence of those in power. This research analyzes the structure, content, and the reasons for writing these stories.
 
 
 *Associate Professor of Persian Language & Literature. n.jowkar@yahoo.com
Received: 8/23/2010             Accepted: 3/11/2011

Keywords

References

نهج‌البلاغه. (1386). ترجمه‌ی سیدجعفر شهیدی، تهران: علمی و فرهنگی.
بیهقی، ابوالفضل. (1350). تاریخ بیهقی. ‌تصحیح علی اکبر فیاض، مشهد: دانشگاه مشهد.
جوکار، نجف. (١٣٨٧). «عملکرد محتسب و بازتاب آن در برخی از متون ادب فارسی». پژوهشنامه­ی دانشگاه شهید بهشتی، شماره ۵٧، بهار.
جوینی، عطاءالملک. (بی‌تا). تاریخ جهان‌گشای جوینی. تصحیح محمد قزوینی، تهران: بامداد.
خنجی اصفهانی، فضل‌الله بن روزبهان. (١٣۶۲). سلوک‌الملوک. تصحیح محمدعلی موحد، تهران: خوارزمی.
راوندی، محمد بن علی بن سلیمان. (١٣۶۴). راحه‌الصدور و آیه‌السرور در تاریخ آل‌سلجوق. تصحیح محمد اقبال، تهران: امیرکبیر.
رازی، نجم‌الدین. (١٣۶۶) مرصادالعباد. تصحیح محمد امین ریاحی، تهران: علمی و فرهنگی، پژوهشنامه علوم انسانی دانشگاه شهید بهشتی، شماره ۵٧، بهار.
سعدی افصح‌المتکلمین. (١٣۶٨). گلستان. تصحیح غلام‌حسین یوسفی، تهران: خوارزمی.
سعدی افصح‌المتکلمین. (١٣۶٩). بوستان. تصحیح غلام‌حسین یوسفی، تهران: خوارزمی.
سعدی افصح‌المتکلمین. (١٣۶٣). کلیات. تصحیح محمدعلی فروغی، تهران: امیرکبیر.
سنایی غزنوی، ابوالمجد مجدود بن آدم. (١٣۵٩). حدیقه‌الحقیقه. تصحیح مدرس رضوی، تهران: دانشگاه تهران.
ساکت، محمدحسین. (١٣۶۵). نهاد دادرسی در اسلام. مشهد: آستان قدس رضوی.
شفیعی‌کدکنی، محمدرضا. (١٣٧۲). تازیانه‌های سلوک. تهران: آگه.
طوسی، خواجه نظام‌الملک. (١٣۶۴). سیاست‌نامه. تصحیح جعفر شعار، تهران: امیرکبیر.
فرخی سیستانی، علی بن جولوغ. (1363). دیوان فرخی سیستانی. تصحیح سیدمحمد دبیرسیاقی،‌ تهران: زوار.
عنصرالمعالی، کیکاوس. (١٣۶۶).  قابوس‌نامه. تصحیح غلام‌حسین یوسفی، تهران: علمی و فرهنگی.
عطار نیشابوری، فریدالدین. (١٣٨۶). مصیبت‌نامه. تصحیح محمدرضا شفیعی کدکنی، تهران: سخن.
غزالی، امام محمد. (١٣۶٧). نصیحه الملوک. تصحیح جلال‌الدین همایی، تهران: هما.
گیلانی، نظام‌الدین احمد. (١٣۵٧). مضمار دانش (فرس‌نامه). تصحیح نادر حائری، تهران: مرکز نشر دانشگاهی.
میبدی، ابوالفضل. (١٣۶۲). تفسیر کشف‌الاسرار و عده‌الابرار. تصحیح علی‌اصغر حکمت، تهران: امیرکبیر.
مظاهری، علی. (١٣٧٨). زندگی مسلمانان در قرون وسطا. ترجمه‌ی مرتضی راوندی، تهران: صدای معاصر.
غزالی، ابوحامد محمد. (1377). احیاء ‌علوم‌الدین. تصحیح حسین خدیو جم، تهران: علمی و فرهنگی.
لمبتن، آن. (١٣٨۲). تداوم و تحول در تاریخ میانه‌ی ایران. ترجمه‌ی یعقوب آژند، تهران: نشر نی.
نسوی، ابوالحسن علی بن احمد. (١٣۵۴). بازنامه. تصحیح علی غروی، تهران: مرکز مردم‌شناسی ایران.
نظامی گنجوی، الیاس بن یوسف. (١٣٧۲). احوال و آثار و شرح مخزن الاسرار. تصحیح برات زنجانی، تهران: دانشگاه تهران.

Files

Share

How to cite

Statistics