Intratextual and Intertextual Relationship between Emad Faqih Kermani’s and of Sa’adi’s Sonnets (Impressions of Sa’di On Emad Kermani)

Document Type : Research Paper

Abstract

 Khalili Jahantigh* M. Barani**   M. Dehrami***
 Sistan & Baluchesta University
 
A text is a manifestation of cultures, thoughts, and beliefs, which have their roots in other texts and cultures. Literary works are inherited from the earlier texts, so it can be said that texts of any kind influence each other both in the deep and in the surface structure. In fact, what we infer from a text is a clue to the linguistic, semantic and visual network of the contemporary and the earlier texts.Sa’di’s sonnets, which are a priceless and comprehensive treasury of purest feelings, emotions, and thoughts of human, have always been used by Iranians to express their feelings; if fact, these sonnets are their language of emotions. The influence of Sa’adi’s words on Persian language is so great that reading any text, one feels a strong relationship between the text and the idea expressed in it and Sa’adi’s works. In some cases, however, this bond is so strong that the text can be considered an imitation of Sa’adi. Such texts are, in fact, a semantic recreation and reconstruction of what has already been expressed in Sa’di’s poems.Emad Faqih Kermani’s sonnets are an example of such texts, which have a basic relationship with Sa’di’s sonnets and are influenced by them. This article aims at studying the relationship between Sa’di’s and Emad Faqih’s sonnets in a descriptive-comparative approach.
 
 
 
* Corresponding Author: Associate Professor of Persian Language & Literature; maryam2792@yahoo.com
**Associate professor of Persian language & literature; baaraani.m@gmail.com
*** M.A Student in Persian Language & Literature; dehrami1@yahoo.com.
Received:6/16/2010               Accepted:11/27/2010
 

Keywords


آلن، گراهام. (1385). بینامتنیت. ترجمه‌ی پیام یزدانجو، تهران: مرکز.
احمدی، بابک. (1380). ساختار و تاویل متن. تهران: مرکز.  
انوری، حسن. (1384). فرهنگ امثال سخن. ج1، تهران: سخن.
حافظ، شمس‌الدین محمد. (1387). دیوان غزلیات. به کوشش خلیل خطیب رهبر،  تهران: صفی علیشاه.
خانلری، پرویز. (1346). شعر و هنر. بی‌جا: بی‌نا.
خواجوی کرمانی، کمال‌الدین ابوعطا . (1374). دیوان. به کوشش سعید قانعی، تهران: بهزاد.
دشتکی، غیاث الدین منصور.(1375). رساله‌ی عروض و قافیه. به کوشش عبدالله نورانی و پدرام میرزایی، نامه‌ی فرهنگستان، شماره 1، ضمیمه شماره 1.
سعدی، مشرف الدین.(1384). کلیات. تصحیح محمدعلی فروغی، تهران: محمد.
شفیعی کدکنی، محمدرضا. (1373). موسیقی شعر. تهران: آگاه.
شفیعی کدکنی، محمدرضا. (1366). صور خیال در شعر فارسی. تهران: آگاه.
شمیسا، سیروس.(1382). سبک‌شناسی. تهران: فردوس.
عماد فقیه، عمادالدین علی. (1380). دیوان. تصحیح یحیی طالبیان و محمود مدبری، کرمان: انجمن آثار و مفاخر فرهنگی استان کرمان
مقدادی، بهرام. (1378 ). فرهنگ اصطلاحات نقد ادبی. تهران: فکر روز
ناظرزاده کرمانی، احمد. (1374). تحلیل دیوان و شرح حال عمادالدین فقیه کرمانی. به کوشش فرهاد ناظرزاده کرمانی، تهران: سروش.
نظامی عروضی، احمد بن عمر بن علی. (1372). چهار مقاله. تصحیح محمد قزوینی، به اهتمام محمد معین، تهران: جامی.
ولک، رنه. (1374). تاریخ نقد جدید. ترجمه‌ی سعید ارباب شیرانی، تهران: نیلوفر.