اسکلتن، رابین. (۱۳۷۵). حکایت شعر. ترجمهی مهرانگیز اوحدی، تهران: میترا.
اسلامی ندوشن، محمدعلی. (۱۳۶۷). «شیوهی شاعری حافظ». ایراننامه، س۶، ش۴، صص۵۲۱-۵۵۸.
احمدی، بابک. (۱۳۷۸). ساختار و تأویل متن. تهران: مرکز.
ـــــــــــــ . (۱۳۹۱). حقیقت و زیبایی. تهران: مرکز.
باطنی، محمدرضا. (۱۳۸۵). نگاهی تازه به دستور زبان. تهران: آگاه.
ــــــــــــــــ . (۱۳۶۷). دربارهی زبان. تهران: آگاه.
پرین، لارنس. (۱۳۷۳). دربارهی شعر. ترجمهی فاطمه راکعی، تهران: اطلاعات.
حافظ شیرازی، شمسالدینمحمّد. (۱۳۷۱). دیوان. تصحیح علّامه محمد قزوینی و قاسم غنی، بهکوشش عبدالکریم جربزهدار، تهران: اساطیر.
حکمت، علیاصغر. (۱۳۶۳). «درسی از دیوان حافظ». در: دربارهی حافظ. بهکوشش اکبر خداپرست، تهران: هنر و فرهنگ.
چناری، عبدالامیر. (۱۳۸۴). «طنز در شعر حافظ». پژوهشنامهی علوم انسانی، ش۴۵و۴۵، صص۳۹-۵۲.
چندلر، دنیل. (۱۳۸۶). مبانی نشانهشناسی. ترجمهی مهدی پارسا، تهران: سورهی مهر.
درگاهی، محمود. (۱۳۷۳). مزاج دهر تبه شد. تهران: ستارگان.
دشتی، علی. (۱۳۸۰). نقشی از حافظ. تهران: اساطیر.
سعدی، مصلحبنعبدالله. (۱۳۸۳). کلیات. تصحیح بهاءالدین خرمشاهی، تهران: دوستان.
ــــــــــــــــــــ . (۱۳۸۹). گلستان. تهران: خوارزمی.
شفیعی کدکنی، محمدرضا. (۱۳۷۲). صور خیال در شعر فارسی. تهران: آگه.
شمیسا، سیروس. (۱۳۷۶). بیان. تهران: فردوس.
ــــــــــــــ . (۱۳۹۰). نگاهی تازه به بدیع. تهران: میترا.
صفوی، کورش. (۱۳۸۷). درآمدی بر معنیشناسی. تهران: سورهی مهر.
ـــــــــــــ . (۱۳۹۰). از زبانشناسی به ادبیات. ج۲، تهران: سورهی مهر.
علیزاده، ناصر. (۱۳۸۳). «تنوع نسبتها در تناسبات حافظ». نامهی پارسی، س۹، ش۲، صص۷۹-۹۸.
غنی، قاسم. (۱۳۸۹). آثار و افکار و احوال حافظ. ج۱. تهران: زوار.
فاضلی، فیروز و هدی پژهان. (۱۳۹۳). «فراروی از تقابلهای دوگانه در دیوان حافظ». پژوهشنامهی ادب غنایی، س۱۲، ش۲۳، صص۲۲۷-۲۴۴.
فتوحی، محمود. (۱۳۸۵). بلاغت تصویر. تهران: سخن.
قاسمی، رضا. (۱۳۸۸). معانی و بیان تطبیقی. تهران: فردوس.
مرتضایی، جواد. (۱۳۸۲). «ظرافتهای بدیعی در شعر حافظ». نشریهی دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه شهیدباهنر کرمان، ش۱۴، صص۱۲۱-۱۵۰.
معین، محمد. (۱۳۷۰). حافظ شیرینسخن. تهران: صدای معاصر.
نبیلو، علیرضا. (۱۳۹۲). «بررسی تقابلهای دوگانه در غزلهای حافظ»، مجلهی دانشکدهی ادبیات و علوم انسانی دانشگاه خوارزمی، د۲۱، ش۱۹، صص۶۹تا۹۹.
همایی، جلالالدین. (۱۳۸۶). فنون بلاغت و صناعات ادبی. تهران: هما.
وحیدیان کامیار، تقی. (۱۳۷۴). «متناقضنما در ادبیات». مجلهی دانشکده ادبیات دکتر شریعتی، س۲۸، صص۲۷۱تا۲۹۴.
ــــــــــــــــــ . (۱۳۸۸). بدیع از دیدگاه زیباییشناسی. تهران: سمت.
ولک، رنه و آوستین وارن. (۱۳۸۲). نظریهی ادبیات. ترجمهی ضیاء موحد و پرویز مهاجر، تهران: علمی و فرهنگی.
یوسفی، محمدرضا و رقیه ابراهیمی شهرآباد. (۱۳۹۱). «تضاد و انواع آن در زبان فارسی». فنون ادبی، س۴، ش۲، صص۱۲۹-۱۵۴.