Graphic Structures and Referrals in the Ghazals of Hafez

Document Type : Research Paper

Authors

1 Professor of Azarbaijan Shahid Madani University

2 ph.d student

Abstract

 
 

Goli*                             H. Rafiei Moghadam**

Shahid Madani University of Azarbaijan
 
 
Abstract
The geometric design of ghazals of Hafez is considered as the most outstanding feature of his poetry discussed by many critics. Though some have written on the vertical cohesion of his ghazals, more has been written on the horizontal structure and geometrical order of the ghazals. Using literary and textual linguistics it is argued that there is a referential system that make two hemistiches with many close and far-fetched references.  Hence Hafez make the vertical structure of his ghazals when there is a dominant  narrative structure; while sometimes the horizontal takes over with many near and far-fetched relations inventing graphic structure to be available for the reader. Thus, the vertical and horizontal structure have a dialectic relationship.
 



* Prof of Persian Language & Literature, ah.goli@yahoo.com


** PH.D. Candidate of Persian Language & Literature, homa.rafiei@gmail.com

Keywords

Main Subjects


آشوری، داریوش.(1377). هستی­شناسی­حافظ، کاوشی­ در بنیادهای ­اندیشه­ی او. تهران:مرکز.
احمدی، بابک. (1371). از نشانه­های تصویری تا متن. تهران: مرکز.
البرزی، پرویز. (1386). مبانی زبان‌شناسی متن. تهران: امیرکبیر.
انوری، حسن. (1368). یک قصه بیش نیست (ملاحظاتی درباره­ی شعر حافظ و اندیشه‌های او). تهران: علمی.
ایگلتون، تری. (1396). چگونه شعر بخوانیم. ترجمه­ی پیمان چهرازی، تهران: آگه.
پورنامداریان، تقی. (1395). گمشده­ی لب دریا. تهران: سخن.
تودوروف، تزوتان. (1392). بوطیقای ساختارگرا. ترجمه­ی محمد نبوی، تهران: آگه.
حافظ، شمس‌الدین محمد. (1374). حافظ به سعی سایه. تهران: کارنامه.
حمیدیان، سعید. (1392). شرح شوق: شرح و تحلیل بر اشعارحافظ. تهران: قطره.
خرمشاهی، بهاءالدین. (1368). حافظ­­نامه. تهران: علمی و فرهنگی و سروش.
سمننکو، الکسی. (1396). تار و پود فرهنگ: درآمدی بر نظریه­ی نشانه­شناختی یوری لوتمان. ترجمه­ی حسین سرفراز، تهران: علمی و فرهنگی.
شعیری، حمیدرضا. (1392). نشانه - معناشناسی دیداری. تهران: سخن.
شفیعی کدکنی، محمدرضا. (1373). موسیقی شعر. تهران: آگاه.
ــــــــــــــــــــــــ. (1383). نقش ایدئولوژیک نسخه­بدل­ها. نامه­ی بهارستان، سال 5، شماره­ی 1 و2، دفتر 9، صص 93-110.
ــــــــــــــــــــــــ (1391). رستاخیز کلمات. تهران: سخن. 
طالبیان، یحیی و اسلامیت، مهدیه. (1388). «بررسی نقش موسیقایی قافیه در شعر حافظ». نشریه­ی دانشکده­­ی ادبیات و علوم انسانی دانشگاه شهید باهنر کرمان، دوره‌ی جدید، شماره‌ی 25، پیاپی 22، صص 115-139.
عبداللهی، منیژه. (1384). «پیوند عمودی و انسجام معنایی در غزل­های حافظ». مجله­ی علوم اجتماعی و انسانی دانشگاه شیراز، سال 22، شماره­ی 3، صص 124-134.
فتوحی، محمود. (1387). «ارزش ادبی ابهام؛ از دومعنایی تا چندلایگی معنا». مجله­ی دانشکده­ی ادبیات وعلوم انسانی، سال 16، شماره‌ی 62، صص 17-36.
کوش، سلینا.(1396).اصول­ومبانی تحلیل متون ادبی.ترجمه­­ی حسین پاینده،تهران: مروارید.
گلی، احمد و محمدی، فرهاد. (1394). «ساخت رابطه­ی تعلیلی-استنتاجی جملات در ابیات شعر حافظ». شعرپژوهی(بوستان ادب) دانشگاه شیراز، سال 7، شماره­ی 4، پیاپی 26، صص 117-140
مالمیر، تیمور. (1396). «کارکرد ردیف در فرم و ساختار غزلیات حافظ». شعرپژوهی (بوستان ادب)دانشگاه شیراز، سال 9، شماره­ی 4، پیاپی 34، صص143-162.
مرتضوی، منوچهر. (1388). مکتب حافظ. ج 1و 2، تهران: توس.