آلداوود، سیدعلی.(1389). سفینهی مراثی و نوحهها. تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی.
ابنسینا، ابوعلیحسین.(1966). الشفاء. به کوشش عبدالرحمن بدوی، بیجا، بینا.
ابنمنظور.(1363). لسانالعرب. قم: نشر ادب حوزه.
ارسطو.(1337). فن شعر. ترجمهی عبدالحسین زرینکوب، تهران: بنگاه ترجمه و نشر کتاب.
الهامی، محسن.(1378). شعر چیست. تهران: ورای دانش.
امامی، نصرالله.(1369). مرثیه سرایی در ایران تا پایان قرن هشتم. اهواز: جهاد دانشگاهی.
امیرمشهدی، محمد؛ عینآبادی، محسن.(1394). «موسیقی بیرونی و پیوند آن در غزلهای حسین منزوی». پژوهشهای ادبی، سال 12، شمارهی 47، صص97_122.
اوحدیمراغهای.(1362). دیوان شعر. تصحیح امیراحمد اشرفی، تهران: پیشرو.
بیهقی، احمدبنعلی.(1366). تاج المصادر. ج1، تصحیح هادی عالمزاده، تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی.
پرهیزی، عبدالخالق.(1381). عروض نوین فارسی. تهران: ققنوس.
___________.(1377). «فهرست بسامدی اوزان عروضی در مجموعهی اشعار 58 شاعر پارسیگو». شعر، شمارهی 24، صص98-103.
حافظ.(1379). دیوان حافظ. به کوشش خلیل خطیبرهبر، تهران: صفیعلیشاه.
خاقانی، بدیلبنعلی.(1380). دیوان خاقانی شروانی. به اهتمام جهانگیر منصور، تهران: نگاه.
دری، نجمه؛ رضایی، سمیه.(1397).«بررسی میزان هماهنگی وزن و محتوا در اشعار حکیم سنایی». فنون ادبی، شمارهی پیاپی 22، صص95-98.
دهخدا، علیاکبر.(1373). لغتنامه دهخدا. تهران: دانشگاه تهران.
ذاکری، گیتا و همکاران.(1396). «آوا و معنا در شاهنامه». شعرپژوهی(بوستان ادب)، شمارهی پیاپی 31، صص97-120.
رزمجو، حسین.(1385). انواع ادبی و آثار آن در زبان فارسی. مشهد: دانشگاه فردوسی.
زرینکوب، عبدالحسین.(1346). شعر بی دروغ، شعر بی نقاب. تهران: علمی.
زنجانی، برات.(1368). احوال و آثار و شرح مخزن الاسرار نظامی گنجوی. تهران: دانشگاه تهران.
شفیعیکدکنی، محمدرضا.(1385). موسیقی شعر. تهران: آگاه.
شمسقیسرازی.(1388). المعجم فی معاییرالاشعار العجم. تصحیح محمد قزوینی و محمدتقی مدرسرضوی و سیروس شمیسا، تهران: علم.
شمیسا، سیروس.(1394). فرهنگ عروضی. تهران: میترا.
صلواتی، محمود.(1382). «سبکشناسی نوحههای حسینی در تویسرکان». کیهان فرهنگی، شمارهی 208-209، صص30-33.
طوسی، نصیرالدین.(1369). معیارالاشعار. به تصحیح جلیل تجلیل، تهران: ناهید.
عاس.(1353). «آشنایی با وزن شعر فارسی». یغما، شمارهی 12، شمارهی مسلسل 318، صص737-740.
عنصرالمعالی کیکاووسبناسکندر.(1352). قابوسنامه. تصحیح غلامحسین یوسفی، تهران: کتاب.
غیاثالدین رامپوری.(1363). غیاثاللغات. به کوشش منصور ثروت، تهران: امیرکبیر.
فشارکی، محمد.(1370). «سیر قواعد و اوزان عروضی از خلیل تا سیمین». دنیای سخن، شمارهی مسلسل 1، صص98-101.
کرمی، محمدحسین؛ مرادی، محمد.(1395). «بررسی میزان تأثیر محتوای اشعار بر انتخاب وزن در قصاید فارسی پیش از مغول». فنون ادبی، شمارهی پیاپی 17، صص17-32.
کیمنش، عباس.(1379) «تحلیل اوزان عروضی دیوان منوچهری». فصلنامهی دانشکدهی ادبیات و علوم انسانی تهران، شمارهی155، دورهی43، صص335-356.
لازار، ژیلبر.(1395). بررسی وزن شعر ایرانی. ترجمهی لیلا ضیا مجیدی، تهران: هرمس.
محدثی، جواد.(1376). فرهنگ عاشورا. ج1، قم: معروف.
مقدس، جعفر و حمزه نصراللهی.(1387). «هماهنگی وزن و محتوا در اشعار ناصرخسرو». ادبیات عرفانی و اسطورهشناختی، شمارهی 12، صص1-34.
مولانا جلالالدینمحمد. (1363). کلیات شمس یا دیوان کبیر. تهران: سپهر.
میرصادقی، میمنت.(1376). واژهنامهی هنر شاعری. تهران: کتاب مهناز.
ناتلخانلری، پرویز.(1345). وزن شعر فارسی. تهران: بنیاد فرهنگ ایران.
نجفی، ابوالحسن.(1394). اختیارات شاعری و مقالههای دیگر در عروض فارسی. تهران: نیلوفر.
نظامیعروضی سمرقندی، احمدبنعمر.(1388). چهارمقاله. به کوشش محمد معین براساس نسخهی محمد قزوینی، تهران: معین.
وحیدیانکامیار، تقی.(1357). بررسی وزن شعر عامیانه فارسی. تهران: آگاه.
ــــــــــــــــ.(1362). «وزن نوحهها». دانشگاه انقلاب، شمارهی 32، صص18-19.
ـــــــــــــــــ.(1394). وزن و قافیهی شعر فارسی. تهران: مرکز نشر دانشگاهی.
وقار شیرازی.(1348). دیوان وقار. تبریز: مؤسسهی تاریخ و فرهنگ ایران.
هنرجندقی، اسماعیل.(1366). دیوانهنر. تصحیح سیدعلی آلداوود، تهران: نشر ما.
یغمایجندقی، ابوالحسن.(1384). مجموعه آثار یغمای جندقی. ج1، به تصحیح سیدعلی آلداوود، تهران: توس.
', './data/jba/coversheet/cover_en.jpg'))