The Analysis of The Couriers’ Role in Ibn Nasooh Shirazi’s Mohabbatnameh

Document Type : Research Paper

Author

Abstract

The aim of this article is to analyze the innovations of Ibn Nasuh Shirazi, a poet of the eighth century, and the role of couriers in his Mohabatnameh. Mohabatnameh  is a subgenre of Dahnameh (ten epistles). Dahnameh itself is a romantic and narrative lyric using both ghazal and masnavi forms based on the exchange of letters between the lover and the beloved. Poets used to follow the style of Awhadi Maragheyi’s Dahnameh but Ibn Nasuh introduced some innovations. He added to the number of couriers in his poem using them to create innovative imageries. Mohabatnameh has ten couriers: the Moon, the Sun, Saba (Zephyr), North Wind, Comb, Mirror, Candle, Butterfly, Flower, and Nightingale. In fact, Ibn Nasuh has built his Dahnameh not based on the letters, but on these ten couriers. In other words, not only the letters are shaped on the basis of a dialogue between the lover and the beloved in Mohabatnameh, but the couriers are also advancing the narrative. There is a pleasant interaction between the courier, the transmitter and the receiver. Moreover, these ten couriers have a major role in creating contents and constructing of  imagery and atmosphere. The most important courier of Mohabatnameh is the sixth one, the Mirror. This courier is the turning point of the narrative in Mohabatnameh. The beloved changes after seeing the reality of love and the unity of the lovers in the mirror. Then arrangements are made for the union.
Keywords: mirror, ten couriers, Dahnameh, Mohabatnameh, innovations of Ibn Nasuh Shirazi.

Keywords

Main Subjects

References

آذر بیگدلی، لطفعلی بیگ. (1378). آتشکده‌ی آذر. تصحیح هاشم محدث، تهران: امیرکبیر.
ابن نصوح شیرازی، محمود. (2004). محبت‌نامه‌ی ابن نصوح در کتاب Fifteen Literary - Mystical Poems، تصحیح علی محدث، سوئد: دانشگاه اوپسالا.
ــــــــــــــــــــــــــ. (بی‌تا). نسخه‌ی خطی محبت‌نامه (مثنوی). شماره‌ ثبت 13/4925، تهران: کتابخانه‌ی ملک.
ــــــــــــــــــــــــــ. (بی‌تا). ده‌نامه. شماره‌ ثبت 2/2578، تهران: کتابخانه‌ی ملک.
اختیار. (1390). محب و محبوب. تصحیح احمدرضا یلمه‌ها، اصفهان: دانشگاه آزاد اسلامی دهاقان.
اقبال، احمد شرقاوی‏. (بی‌تا). معجم‌المعاجم‏. بیروت‏: دارالغرب الاسلامی‏.
اوحدی مراغه‌ای، اوحدالدین. (1362). دیوان اوحدی مراغه‌ای. تصحیح امیراحمد اشرفی، تهران: پیش‌رو.
باباصفری، علی‌اصغر و حیدری، بتول. (1392). «سیر تطور دَه‌نامه و سی‌نامه‌سرایی در شعر فارسی با تکیه بر تحلیل ساختاری و محتوایی». پژوهش‌نامه‌ی ادب غنایی دانشگاه سیستان و بلوچستان، سال 11، شماره‌ 21،  صص25-48.
باقری، مهری. (1356). «روح‌العاشقین، ده‌نامه‌ی شاه شجاع». نشریه‌ی دانشکده‌ی ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تبریز، شماره 118، صص487-536.
ــــــــــــ (1380). «ده‌نامه‌نویسی در ادبیات فارسی و ده‌نامه‌ی شاه شجاع». فصل‌نامه‌ی نامه‌ی انجمن، سال 2، شماره‌ 3، صص78-89.
برهان آزاد، محمد ابراهیم.(1355). «محبت‌نامه‌ها یا ده‌نامه‌ها». ارمغان، دوره‌ی 45، شماره‌ 3، صص 140-148.
تاجدینی، علی. (1388). فرهنگ نمادها و نشانه‌ها در اندیشه‌ی مولانا. تهران: سروش.
خان‌محمدی، علی‌اکبر. (1378). «ده‌نامه‌سرایی؛ یک نوع ادبی ناشناخته در زبان فارسی». ماه‌نامه‌ی گلچرخ، شماره‌ 21، صص17-20.
خراسانی، محبوبه. (1389). «مطالعه‌ی ساختاری - تطبیقی ده‌نامه‌های ادب فارسی». فصل‌نامه‌ی پژوهش‌های ادبی، سال 7، شماره 28، صص 9-39.
خراسانی، محبوبه و داوودی مقدم، فریده. (1390). «تحلیل ده‌نامه‌های ادب فارسی از دیدگاه انواع ادبی». فصل‌نامه‌ی متن‌پژوهی ادبی، شماره‌ 50، صص9-36.
دولتشاه‌سمرقندی. (بی‌تا). تذکره‌الشعراء. تصحیح محمد عباسی، تهران: کتاب‌فروشی بارانی.
ستاری، جلال. (1387). رمزاندیشی و هنر قدسی. تهران: مرکز.
سیاح، احمد. (بی‌تا). فرهنگ دانشگاهی 2؛ فارسی به عربی. تهران: اسلام و فرهان.
شوالیه، ژان و گربران، آلن. (1385). فرهنگ نمادها. ترجمه و تحقیق سودابه فضایلی، تهران: جیحون.
صاین هروی، رکن‌الدین. (بی‌تا). نسخه‌‍‌ی خطی تحفه‌العشاق یا ده‌نامه. شماره‌ ثبت 6/4751، تهران: کتابخانه‌ی ملک.
طریحى، فخرالدین بن محمد. (1375). مجمع‌البحرین‏. تصحیح احمد حسینى اشکورى، تهران‏: مرتضوی.‏
عباسیه کهن، سیدمحمد. (1372). «ده‌نامه‌سرایی در ادب پارسی و نگاهی به غزل مثنوی». مجله‌ی شعر، سال 1، شماره 1، صص74 -78.
عبدعلی، محمد. (1372). دایره‌المعارف بزرگ اسلامی. زیر نظر کاظم موسوی بجنوردی، تهران: مرکز دایره المعارف بزرگ اسلامی.
عبید زاکانی، نظام‌الدین. (1353). کلیات عبید زاکانی. مقدمه‌ی عباس اقبال، تهران: اقبال.
عراقی، شیخ فخرالدین ابراهیم همدانی. (1363). کلیات عراقی. به ‌کوشش سعید نفیسی، تهران: کتابخانه سنایی.
عیوضی، رشید. (1354). «ده‌نامه‌گویی در ادب پارسی و ده‌نامه‌ی حریری». نشریه‌ی دانشکده‌ی ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تبریز، صص 525-560. 
غزالی، احمد. (1359). سوانح. تصحیح نصرالله پورجوادی، تهران: بنیاد فرهنگ ایران.
فیروزآبادی، محمد بن یعقوب.‏ (بی‌تا). القاموس‌المحیط. بیروت‏: دارالکتب العلمیه.
مرتضی زبیدی، محمد بن محمد. (بی‌تا). تاج‌العروس‏. تصحیح على‏شیرى، بیروت‏: دارالفکر.
مسعودی بخاری‏، شرف‌الدین محمد بن مسعود. (1379). مجمع‌الأحکام‏. تصحیح علی حصوری‏، تهران: طهوری‏.
مقدسی، ابونصر بن ‌مطهر بن ‌طاهر. (1374).‏ آفرینش و تاریخ. ترجمه‌ی محمدرضا شفیعی‌کدکنی، تهران: آگه.
میت فورد، میراندا بروس. (1388). فرهنگ مصور نمادها و نشانه‌ها در جهان. ترجمه‌ی ابوالقاسم دادور، تهران: کلهر، دانشگاه الزهرا (س).
نحوی، اکبر. (1381). «منظومه‌ی سعد و همایون؛ گوشه‌هایی از فرهنگ مردم شیراز در قرن هشتم». فصل‌نامه‌ی فرهنگ فارس، شماره‌ 16 و 17، صص149-157.
 
Journal of Poetry Studies (boostan Adab)
Volume 8, Issue 4 - Serial Number 4
February 2017
Pages 1-24

Files

Share

How to cite

Statistics