ابن سینا، حسین ابن عبدالله (۱۳۶۸). قانون در طب. 7 جلد، ترجمه‌ی عبدالرحمان شرفکندی، تهران: سروش.
اسدزاده، سمیه و میرلو، محمدمهدی. (۱۳۹۱). «روان‌کاوی و زبان از دیدگاه ژاک لاکان». اطلاعات حکمت و معرفت، سال 7، شماره ۹، صص ۲۸-۳۰.
افلاطون. (1351). پنج رساله. ترجمه‌ی محمود صناعی، تهران: بنگاه ترجمه و نشر کتاب.
برخوردار، جواد. (۱۳۹۰). «روان‌درمانی در ادب فارسی». رشد آموزش زبان و ادب فارسی، شماره ۱۰۰، صص ۲۶-۲۸.
پارسانسب، محمد. (۱۳۹۳). «نگرشی تازه بر مأخذشناسی قصه‌ی شاه و کنیزک». کاوش‌نامه، شماره ۲۸، صص ۳۹-۶۶.
پراپ، ولادیمیر. (۱۳۶۸)،. ریخت‌شناسی قصه. ترجمه‌ی م. کاشیگر، تهران: روز.
پورنامداریان، تقی. (1386). دیدار با سیمرغ. تهران: پژوهش‌گاه علوم انسانی.
تدین، مهدی. (۱۳۸۴)،. «تفسیر و تأویل نخستین داستان مثنوی». مجله‌ی دانشکده‌ی ادبیات و علوم انسانی دانشگاه اصفهان، شماره ۴۱، صص ۱-۴۳.
حاجیانی، فرخ. (۱۳۸۷). «شخصیت عیسا مسیح در متون مانوی». مطالعات ایرانی، شماره ۱۳، صص ۴۱-۵۶.
خادمی، نرگس؛ قوام، ابوالقاسم. (۱۳۹۰). «شخصیت کنیزک در مثنوی مولوی». نقد ادبی، شماره ۱۳، صص ۶۹-۹۰.
حسنی جلیلیان، محمدرضا. (۱۳۹۳). «تببین و تأیید نظر استاد زرین‌کوب درباره داستان شاه و کنیزک». متن‌شناسی ادبیات فارسی، شماره ۲۱، صص ۸۹-۱۱۰.
خالقی مطلق، جلال. (۱۳۶۱). «یکی داستان است پر آب چشم». ایران‌نامه، شماره ۲، صص ۱۶۴-۲۰۵.
دیلمی، ابوالحسن. (1962). عطف الالف المألوف علی الکلام المعطوف. تصحیح ج.ک. قادیه، قاهره.
رنجبر، ابراهیم. (۱۳۸۶). «تحلیل داستان شاه و کنیزک در مثنوی». پژوهش‌های ادب عرفانی، شماره ۳، صص ۱۴۳-۱۶۶.
زرین‌کوب، عبدالحسین. (۱۳۷۴). بحر در کوزه. تهران: علمی.
ــــــــــــــــــــــ. (۱۳۸۳). سرّ نی. تهران: علمی.
سادوک، بنجامین جیمز. (۲۰۱۵). خلاصه‌ی روان‌پریشی. ج1، ترجمه‌ی فرزین رضاعی، تهران: کتاب ارجمند.
سنایی، ابوالمجد مجدود بن آدم. (۱۳۷۴). حدیقت الحقیقت و شریعت الطریقت. به کوشش محمدتقی مدرس رضوی، تهران: دانشگاه تهران.
ـــــــــــــــــــــــــــــــ. (۱۳۴۸). مثنوی‌های حکیم سنایی. به کوشش محمدتقی مدرس رضوی، تهران: دانشگاه تهران.
شاله، فلیسین. (1331). فروید و فرویدیسیم. ترجمه‌ی اسحاق وکیلی، تهران: چاپ رنگین.
صدیق یزدچی، محمدحسین. (۱۳۶۹). «عقل جزوی و عقل کلی، تأویل داستان اول مثنوی». ایران‌نامه، شماره ۳۳، صص ۲۳-۴۴.
طبری، علی ابن ربّن. (۱۹۲۸). فردوس‌الحکمه. تصحیح محمد زبیر صدیقی، برلن.
طغیانی، اسحاق. (۱۳۷۲). «سبمولیسم در کلام مولوی». کیهان فرهنگی، شماره ۱۰۰، صص ۹۱-۹۵.
ضیمران، محمد. (۱۳۷۸). «سیری در اندیشه‌‌های ژاک لاکان». مصاحبه‌کننده: محمدرضا ارشاد، بایا، شماره ۶، صص ۸۳-۸۸.
عطار نیشابوری. (۱۳۸۷). الاهی‌نامه. مقدمه، تصحیح و تعلیقات محمدرضا شفیعی کدکنی، تهران: سخن.
ــــــــــــــ. (1386). مصیبت‌نامه. مقدمه، تصحیح و تعلیقات محمدرضا شفیعی کدکنی، تهران: سخن.
عطایی، جمال. (۱۳۸۶)،. «کنیزک، داستان دفتر اول مثنوی: یک تفسیر طبیبانه». حافظ، شماره ۴۷، صص ۲۴-۲۵.
غزالی، احمد. (۱۳۷۶). مجموعه آثار فارسی احمد غزالی (سوانح). به اهتمام احمد مجاهد، تهران: دانشگاه تهران.
فروزان‌فر، بدیع‌الزمان. (۱۳۷۰). مآخذ قصص و تمثیلات مثنوی. تهران: امیرکبیر.
فروید، زیگموند. (1382 الف). «ماتم و ماخولیا». فلسفه، کلام و عرفان، شماره ۲۱، صص ۸۳-۱۰۲.
ـــــــــــــــ. (۱۳۸۲ب). «شرح کوتاهی درباره‌ی روان‌کاوی». ترجمه‌ی حسین پاینده.
ـــــــــــــــ. (1394). «رئوس نظریه‌ی روان‌کاوی». ترجمه‌ی حسین پاینده، ارغنون، شماره‌ی 22، صص 1-74.
قبادی، حسین‌علی؛ کرجی، مصطفا. (۱۳۸۶). «تحلیل داستان پادشاه و کنیزک بر مبنای شیوه تداعی آزاد و گفت‌وگوی سقراطی یا Free Association». مجله‌ی دانشکده‌ی ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تهران، شماره 183، صص ۱۷۷-۱۹۲.
کمبل، جوزف. (۱۳۸۶). قهرمان هزارچهره. ترجمه‌ی شادی خسروپناه، مشهد: گل‌آفتاب.
محمد بن منور. (۱۳۶۷). اسرارالتوحید. مقدمه، تصحیح و تعلیقات محمدرضا شفیعی کدکنی، تهران: آگاه.
مسلمی‌زاده، محبوبه. (۱۳۸۴). «معرفی و تحلیل رساله‌ی سهراب و رستم، اثر مورایی، آنتونی پاتر». نامه‌ی فرهنگستان، شماره ۱۳۱، صص ۱۱۳-۱۳۱.
معدن‌کن، معصومه. (۱۳۸۲). «مسیح و مریم در دیوان خاقانی». نامه‌ی انجمن، شماره ۹، صص ۴۹-۶۰.
مولوی، جلال‌الدین محمد. (۱۳۶۳). مثنوی معنوی. 4 جلد، تصحیح رینولد.ا.نیکلسون، به اهتمام نصرالله پورجوادی، تهران: امیرکبیر.
ــــــــــــــــــــــــ. (۱۳۵۸). فیه‌مافیه. تهران: امیرکبیر.
میرباقری، علی اصغر. (۱۳۸۱). «طریق کمال در مثنوی مولوی». نامه‌ی انجمن، شماره ۵، صص ۷۳-۸۸.
ناصرخسرو قبادیانی، ابومعین (۱۳۷۰). دیوان. تصحیح مجتبی مینوی و مهدی محقق، تهران: دانشگاه تهران.
نای، رابرت دی. (۱۳۸۱). سه‌مکتب روان‌شناسی. ترجمه‌ی سیداحمد جلالی، تهران: پادرا.
نسفی، عبدالعزیز بن محمد. (۱۳۸۲). انسان کامل. با مقدمه‌ی هانری کوربن و سیدضیاء‌الدین دهشیری، تصحیح ماژیران موله، تهران: طهوری.
نظامی عروضی سمرقندی، احمد ابن عمر ابن علی. (۱۳۸۸). چهارمقاله یا مجمع‌النوادر. تصحیح علامه قزوینی و محمد معین، بازبینی مه‌دخت معین، تهران: صدای معاصر.
ــــــــــــــــــــــــ. (۱۳۶۹). چهارمقاله. به اهتمام محمد معین، تهران: امیرکبیر.
نوریان، مهدی. (۱۳۷۰). «بازگو رمزی...». مجله‌ی دانشکده‌ی ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تهران، سال ۲۹، شماره ۱، صص۱۵۳-۱۶۵.
', './data/jba/coversheet/cover_fa.jpg'))