نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسنده

• فرهاد رجبی

دانشگاه گیلان

چکیده

شعر معاصر عربی و فارسی، فرآیندی است که می‌کوشد جایی برای بازتاب همه‌ی دغدغه‌های انسانی داشته باشد. عواطف، اهداف، پیروزمندی‌ها، ناکامی‌ها و همه‌ی مسائل انسانی، جایگاهی قابل توجه را در گستره‌ی آن دارا می‌باشند. از جمله‌ی مسائل انسانی در عصر جدید، وجود محدودیت‌هایی است که انسان را از رسیدن به تعالی موردنظر باز می‌دارد؛ این محدودیت‌ها گاهی در شکل عناصری بروز می‌کنند که به شکل اعجاب‌انگیز خود را به زندگی انسان تحمیل کرده‌اند و شگفت‌تر این که انسان نیز به وجود آن‌ها عادت می‌کند اما در این بین جان‌های گرم و سرهای پرشوری، ظهور می‌یابند که بی‌محابا به استقبال این موانع سترگ می‌روند و به کارزار با آن‌ها می‌پردازند، امل دنقل مصری و نصرت رحمانی پارسی‌گو از این گروه‌اند. این نوشته بر آن است تا ضمن ارائه‌ی نمایی کلی از پدیده‌ی شورش در شعر دو شاعر به مصادیق برجسته‌ی این محدودیت‌ها از قبیل خود، اجتماع، زمان و دنیای جدید پرداخته فصل مشترک رویارویی دو شاعر را با آن‌ها به نمایش گذارد. نتیجه‌ی حاصله از پژوهش نشان از آن دارد که وجود انگیزه‌های مشترک در حوزه‌ی دو زبان، باعث شکل‌گیری تقابل هم‌سان دنقل و رحمانی با محدودیت‌ها گردیده است.

 

کلیدواژه‌ها

• امل دنقل
• انسان
• شعر معاصر عربی و فارسی
• شورش
• نصرت رحمانی

20.1001.1.20088183.1391.4.4.3.5

عنوان مقاله [English]

Contemporary Arabic and Persian poetry is a process seeking to reflect

چکیده [English]

Contemporary Arabic and Persian poetry is a process seeking to reflect all human concerns. Feelings, aims, accomplishments, failures and all human-related issues have a significant place in contemporary poetry. One of the humanistic issues in the modern age refers to the limitations preventing human beings from reaching the intended aim. These limitations, sometimes, emerge in the form of elements remarkably imposing themselves on human life. But what is more surprising is the way human beings get accustomed to these limitations. However, with all these limitations, the passionate souls and enthusiastic minds of some people who welcome such great obstacles and who fight against them emerge; the people such as: the Egyptian poet, Amal Donghol, and the Persian poet, Nosrat Rahmani. This paper presents  a general overview of the revolt phenomenon in the poems of these poets and also wants to offer the noteworthy samples of these limitations such as self, society, and new age to portray the similarity of these poets in confrontation with such limitations. This study reveals that the common motives in these two languages lead to the formation of similar confrontation of Donghol and Rahmani with the limitations.

کلیدواژه‌ها [English]

• Key words: Amal Donghol
• Contemporary Arabic and Persian Poetry
• Human being
• Nosrat Rahmani
• Revolt