نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

• روح اله هاشمی ¹
• محمدعلی محمودی ²
• عبدالعلی اویسی کهخا ³

¹ دانشجوی دوره دکتری رشته زبان و ادبیات فارسی. دانشگاه سیستان و بلوچستان. زاهدان. ایران

² دانشگاه سیستان و بلوچستان، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، گروه زبان و ادبیات فارسی

³ دانشگاه سیستان و بلوچستان، دانشکده ادبیات و علوم انسانی. گروه ادبیات

چکیده

طالب‌آملی (994- احتمالاً 1034-1036 هـ. ق) یکی از بزرگ‌ترین و پرکارترین شاعران سبک هندی است که بیش از هزار و ششصد غزل سروده است. مکان اولیه و ثانویه‌ای که طالب در آن زیسته؛ یعنی آمل و شبه قاره هند، تأثیر قابل‌توجهی بر تخیل این شاعر داشته، به حدی که شیوۀ خیال‌پردازی اولیۀ شعری او را متحول‌کرده و شیوه‌ای متفاوت در مضمون‌پردازی و سبک شاعری وی پدید‌آورده که حوزۀ چهارگانۀ نشانه، سبک، زبان و مضامین شعری او را دگرگون‌نموده‌است. در این پژوهش، به روش توصیفی ـ تحلیلی غزلیات طالب آملی از منظرهای چهارگانۀ تصویرپردازی (شامل نشانه، سبک، زبان و مضمون)، در حوزۀ شیوۀ خیال‌پردازی ثانویۀ او، به روش توصیفی- تحلیلی بررسی‌شده‌است. حاصل‌کار نشان‌می‌دهد که غزل عاشقانۀ طالب‌آملی در غربت، دارای ویژگی تغییر کانون توجه از معشوق به عاشق در غزل، واقع‌گرایی در پرداخت تصاویر به جای تقدس‌گرایی در وصف، ژرفانمایی در انسان‌گرایی (تشخیص)، کاربرد نشانگان تاریکی و غم به‌جای شادمانی و روشنی، در نتیجۀ محوریت‌یافتن انزوا و گوشه‌گیری است.
کلیدواژه: طالب‌آملی، سبک هندی، ادبیات مهاجرت، تصویرپردازی.

کلیدواژه‌ها

• ادبیات غنایی
• طالب‌آملی
• سبک هندی
• ادبیات مهاجرت
• تصویرپردازی

موضوعات

• متون غنایی

عنوان مقاله [English]

The components of the imagery of the ghazals of Indian style immigrant poets Talib Amoli's ghazals)

نویسندگان [English]

• Roohallah Hashemi ¹
• Mahmoodi Mohammad Ali ²
• Abdolali Oveisi Kahkha ³

¹ PHD Student of Persian Language and Literature. university of Sistan And Baluchestan. Zahedan. Iran

² - Professor of Persian Language and Literature, Faculty of Literature and Humanities, University of Sistan and Baluchestan, Zahedan. Iran.

³ - Associate Professor of Persian Language and Literature, Faculty of Literature and Humanities, University of Sistan and Baluchestan, Zahedan. Iran.

چکیده [English]

Taleb Ameli (1024-994 AH) is one of the greatest and most prolific poets of the Indian style, who wrote more than 1,600 ghazals. primary and secondary places where Talib lived; That is, Amol and the Indian subcontinent had a significant impact on the imagination of this poet, to the extent that it changed his original poetic imagination and created a different imagination in him, which transformed the fourfold domain of his poetic sign, style, language and themes. In this research, Talib Amoli's lyrical poetry is analyzed from the four perspectives of imagery (including sign, style, language and theme), in the field of his secondary imagination, in a descriptive-analytical way. The result of the work shows that Talib Amoli's sonnet in Diaspora has the characteristic of changing the focus from the beloved to the lover in the sonnet, realism in paying images instead of sanctity in the description, deepening in humanism (diagnosis), the use of symptoms of darkness and sadness instead of happiness and light, as a result The focus is to find isolation and seclusion.

کلیدواژه‌ها [English]

• Lyric Literature
• Taleb Amoli
• Indian style
• migration literature
• imagery