«مصاحبت» در معانی حروف جر عربی و حروف اضافه‌ی فارسی

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

دانشگاه اصفهان

چکیده

«مصاحبت» در معانی حروف جر عربی و حروف اضافه‌ی فارسی
 
دکتر نرگس گنجی*            سمیه کاظمی نجف‌آبادی **
دانشگاه اصفهان


چکیده
به دلیل اهمیت ارتباط دو زبان ریشه‌دار عربی و فارسی، نگارندگان در پژوهش حاضر با تکیه بر مطالعات انجام شده در حوزه‌ی حروف جر و حروف اضافه1 و نیز بر اساس روش توصیفی- تحلیلی، به بحث و بررسی در زمینه‌ی معنی «مصاحبت» به عنوان یکی از معانی مشترک حرفی میان دو زبان عربی و فارسی پرداخته و حروف نمایان‌گر مصاحبت و ویژگی‌های آن را مورد مطالعه قرار داده‌اند.در این راستا، برای معنی مصاحبت در هر دو زبان، اداتی اصلی و کلیدی ارایه می‌شود. علاوه بر این، حروف جر و حروف اضافه‌ای که از این ادات نیابت کرده و مفید مصاحبت است، مورد بررسی قرار می‌گیرد. به امید این که نتایج آن برای پژوهش‌گران، زبان‌شناسان و به ویژه مطالعات ترجمه، سودمند واقع شود.
 
 
 
* استادیار گروه زبان و ادبیات عربی
** کارشناسی ارشد زبان و ادبیات عربی
دریافت مقاله: 22/06/1388                                     پذیرش مقاله: 18/11/1388

کلیدواژه‌ها


عنوان مقاله [English]

Mosahebat in the meanings of the prepositions in Arabic and Persian languages

چکیده [English]

 Dr. N. Ganji              S. Kazemi Najafabadi
Isfahan University
 
Abstract
Because of the importance of the relationship of Arabic and Persian languages, in this paper the researchers try to describe the meaning of mosahebat as the one of the common meanings of Arabic and Persian prepositions and investigate the propositions that are used in mosahebat in two languages. The features of mosahebat and its characteristics in both language are discussed. The analysis in this paper is useful for linguists and translators.
 
 
 

کلیدواژه‌ها [English]

  • Keywords: Arabic Prepositions  . Persian Prepositions . Meanings of Prepositions  . Mosahebat  . Arabic Language  . Persian Language
قرآن کریم
اربلّی،علاء الدین بن علی.(1991 م).جواهر الأدب فی معرفه کلام العرب(معجم للحروف العربیه).بیروت:دار النفائس.
انیس،ابراهیم و دیگران.(8731).المعجم الوسیط.تهران:دفتر نشر فرهنگ اسلامی.
جامی،عبد الرحمن.(3891 م).الفوائد الضیائیه.تحقیق أسامه طه الرفاعی.2 ج.بغداد: مطبعه وزراه الأوقاف و الشؤون الدینیه.
خانلری،پرویز.(2831).دستور تاریخی زبان فارسی.به کوشش عفت مستشارنیا. تهران:توس.
خطیب رهبر،خلیل.(7631).دستور زبان فارسی(کتاب حروف اضافه و ربط).تهران: سعدی.
دسوقی،محمد بن أحمد.(8002 م)،حاشیه الدسوقی علی مغنی اللبیب عن کتب الأعاریب.بیروت:دار و مکتبه الهلال.
دهخدا،علی اکبر.(2531)،لغت نامه دهخدا.تهران:سازمان لغت نامه.
رضی الدین استرآبادی.(6631).محمد بن حسن.شرح الکافیه فی النحو.تهران: مرتضوی.
سامرایی،فاضل صالح.(7002 م).معانی النحو.4 ج.بیروت:دار احیاء التراث العربی.
سعدی،مصلح الدین.(9631).گلستان سعدی.تصحیح غلامحسین یوسفی،تهران: خوارزمی.
صبّان،محمد بن علی(بی تا).حاشیه الصبان علی شرح الأشمونی علی ألفیهء ابن مالک.4 ج.قاهرهء:دار إحیاء الکتب العربیه.
صغیر،محمود احمد.(1002 م)،الأدوات النحویه فی کتب التفسیر.دمشق:دار الفکر.
فرشیدورد،خسرو.(2831).دستور مفصل امروز.تهران:سخن.
مدنی،علی خان بن احمد.(بی تا).الحدائق الندیه فی شرح الصمدیه.قم:هجرت.
معین،محمد.(1731).فرهنگ فارسی.تهران:امیرکبیر.
همایون فرخ،عبد الرحیم.(4631).دستور جامع زبان فارسی.تهران:مؤسسه مطبوعاتی علمی.
یعقوب،امیل بدیع.(5991 م).موسوعه الحروف فی اللغه العربیه.بیروت:دار الجیل.