نوع مقاله : مقاله پژوهشی
نویسندگان
استادیار دانشگاه پیام نور
چکیده
پس از افول قالب قصیده، سنت داستان‌گویی در تغزّل‌ها که در بخش نخستین قصیده وجود داشت، تا حدّی در غزل حفظ شد و زمینه‌ی به وجود آمدن گونه‌ی خاصی از غزل با عنوان «غزل روایی» را فراهم آورد. برخی از غزل‌های روایی تنها معدودی از عناصر داستانی را دارا هستند و با پیرنگی ضعیف، کنش‌هایی اندک، و فقدان اوج و فرود داستانی، ساخت طرح پیدا می‌کنند؛ اما برخی دیگر حاوی عناصر بیشتری هستند و در موارد استثنایی، به چارچوب قصه‌ای با کنش‌های پی‌درپی نزدیک می‌گردند. یکی از عناصر اصلی در غزل‌های روایی، شخصیت است. شخصیت‌ها در این روایات، ویژگی‌های منحصر به فرد و دو‌گانه‌ای دارند. آنها از طرفی پذیرای الگوهای سنّتی هستند و به صورت نوعی یا قراردادی ظاهر می‌شوند، و از طرفی به ویژگی‌های شخصیت‌های داستان‌های کوتاه و مدرن قرن بیستمی نزدیک می‌گردند. در گونه‌ی دوم به نوع خاصی از شخصیت برمی‌خوریم که می‌توان آن را با شخصیت «قهرمان بایرونی» در ادبیات انگلیس یا «شخصیت آدم زیادی» در ادبیات روس، منطبق دانست. انفعال، بی عملی، و آرمان‌گرایی، از ویژگی‌های برجسته‌ی این شخصیت به شمار می‌روند. در این مقاله، پس از مرور کلی شخصیت در غزل‌های روایی، به بررسی مختصات این گونه‌ی خاص پرداخته می‌شود.
کلیدواژه‌ها
موضوعات
عنوان مقاله [English]
The character of lover in Narrative lyrics: Superfluous man Or Baryonic hero
نویسندگان [English]
- Maryam Heidari
- Zahra Aghababaii khozani
faculty member of Payam e Noor university
چکیده [English]
After the decline of the ode, the tradition of lyrical storytelling that was a component of the first section of the ode was maintained in ghazal (sonnet), and helped to prepare the grounds for a special kind of sonnet entitled "narrative ghazal". Some of these narrative ghazals have only a few elements of a story with a weak plot, a few actions, and no rise and fall, so they are mere sketches, but others contain more elements and, in extreme cases, they resemble stories with consequential actions. One of the main elements in the narrative sonnets is character. The main characters in the narrative ghazal are the beloved and the lover; they have unique as well as binary features. On the one hand, they are receptive to traditional patterns and appear as clichés; on the other hand, they are similar to twentieth century short stories. In the latter we encounter a certain type of character that can be compared with the character of "Byronic hero" in English literature or "Superfluous man" in Russian literature. The salient features of this character are passivity, inaction, and idealism. In this paper, after a general look at characters in the sonnets, the peculiarities of this particular type are discussed.
Keywords: “Superfluous man”, “character”, “Narrative lyric”, “Baryonic hero”.
کلیدواژه‌ها [English]
- “Superfluous man”
- “character”
- “Narrative lyric”
- “Baryonic hero”
', './data/jba/coversheet/cover_fa.jpg'))