ابن‌بلخی. (1385). فارسنامه. تصحیح و تحشیه گای لیسترانج و رینولد آلن نیکلسون. تهران: اساطیر.
ابن‌مسکویه. (1369). تجارب‌الامم. ترجمه‌ی ابوالقاسم امامی، تهران: سروش.
ابن‌یمین فریومدی. (1363). دیوان اشعار. به‌تصحیح و اهتمام حسینعلی باستانی راد، تهران: کتابخانهی سنایی.
بدایعی بلخی. (1313). «پندنامه‌ی انوشیروان». تصحیح سعید نفیسی، مهر، سال ۲، شماره‌ی 2، صص 181-188.
ــــــــــــ. (1313). «پندنامه‌ی انوشیروان». تصحیح سعید نفیسی، مهر، سال ۲، شماره‌ی 3، صص 254-263.
ثعالبی نیشابوری، عبدالملک بن محمّد بن اسماعیل. (1368). تاریخ ثعالبی معروف به غرراخبار ملوک الفرس و سیرهم. پیشگفتار و ترجمه‌ی محمّد فضائلی، تهران: نقره.
خاقانی، بدیل‌بن‌علی. (1382) دیوان. تصحیح ضیاءالدین سجادی، تهران: زوار.
خردنامه. (1367). به‌کوشش منصور ثروت، تهران: امیرکبیر.
خواندمیر. (2535). دستورالوزراء. با تصحیح و مقدّمه‌ی سعید نفیسی، تهران: اقبال.
دانش‌پژوه، محمّدتقی. (1348). فهرست میکروفیلم‌های کتابخانه مرکزی دانشگاه تهران. ج 1، محمّدتقی دانش‌پژوه، تهران: دانشگاه تهران.
دولتشاه سمرقندی. (1382). تذکره‌الشعراء. به اهتمام و تصحیح ادوارد براون، تهران: اساطیر.
رشیدی آشجردی، مرتضی. (1387). مقدمه، تصحیح و تحشیه منتخب روضه‌الناظر و نزهه‌الخاطر اثر عزالدین کاشانی. پایان‌نامه‌ی دکتری دانشگاه اصفهان.
سروری، امید. (1393). «قصیده‌ای از ابوالمعالی نصراللّه منشی». ادب فارسی، سال ۴، شماره‌ی 2، صص 115-124.
سفینه‌ی تبریز. (721-723 ه.ق.). نسخه‌ی خطی شماره‌ی14590 کتابخانهی مجلس شورای اسلامی.
سنایی، ابوالمجد مجدود بن آدم. (1388). دیوان. به سعی و اهتمام محمّدتقی مدرّس رضوی، تهران: سنایی.
شریعتی، معصومه. (1397). تصحیح متن انوشیروان‌نامه‌های منظوم با مقدّمه و تعلیقات و توضیحات. پایان‌نامه‌ی کارشناسی ارشد دانشگاه سمنان.
صادقی، علی اشرف. (1384). «متنی منظوم از پندنامه انوشیروان به خط داراب هرمزدیار». نامه‌ی ایران باستان، سال ۵، شماره‌های 1 و 2، صص 41-54.
صفا، ذبیح اللّه. (1369). تاریخ ادبیات در ایران. ج۱، تهران: فردوس
طبری، محمّد بن جریر. (1375). تاریخ طبری یا تاریخ الرّسل و الملوک. ج 5، ترجمه‌ی ابوالقاسم پاینده، تهران: اساطیر.
عمادی حائری، سیدمحمد. (1384). «عزالدین عبدالعزیز کاشی». نسخه‌پژوهی، شماره‌ی 2، صص381-395.
عنصرالمعالی کیکاوس‌بن‌اسکندر. (1371). قابوس‌نامه. به‌اهتمام و تصحیح غلامحسین یوسفی، تهران: علمی و فرهنگی.
فوشه کور، شارل هانری. (1377). اخلاقیّات (مفاهیم اخلاقی در ادبیات فارسی از سده‌ی سـوم تا سده‌ی هفتــم هجـری). ترجمـه‌ی محمّدعلی امیرمعزّی و عبدالمحمّد روح
بخشان، تهران: مرکز نشر دانشگاهی و انجمن ایران‌شناسی فرانسه در ایران.
قربانی، رحمان. (1399). «سندی نویافته برای شناسایی قصیده ام‌الکواعب». شعرپژوهی، سال ۱۲، صص 150-175.
مجموعه رسالات.(794 ه.ق.)نسخه‌ی خطی شماره 3365 Arabe کتابخانهی ملّی پاریس.
محمّد بن بدر جاجرمی. (1337). مونس‌الأحرار فی دقائق‌الأشعار. با مقدّمه‌ی علاّمه محمّد قزوینی، به‌اهتمام میر صالح طبیبی، ج1، تهران: چاپ اتحاد.
ـــــــــــــــــــــ (1350). مونس‌الأحرار فی دقائق‌الأشعار. به‌اهتمام میرصالح طبیبی، ج 2، تهران: سلسله انتشارات انجمن آثار ملّی.
محیط طباطبایی، سیّدمحمّد. (1318). «برهانی نیشابوری». آموزش و پرورش، سال ۹، شماره‌ی 4، صص 1-8.
مستوفی، حمداللّه. (1387). تاریخ گزیده. به‌اهتمام عبدالحسین نوایی، تهران: امیرکبیر.
مشکور، محمّدجواد. (1387). نامه‌ی باستان. به‌اهتمام سعید میرمحمّدصادق و نادره جلالی، تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی.
معزّی، امیرالشعرا محمّدبن‌عبدالملک. (1318). دیوان. تصحیح عباس اقبال، تهران: کتابفروشی اسلامیه.
معین، محمّد. (1322). «بحث درباره‌ی یک قصیده و گوینده‌ی آن». مهر، سال ۷، شماره‌های 7 و8، صص 390-402.
ــــــــــــ (1327). «برهانی و قصیده‌ی او». مجله‌ی دانشکده ادبیات دانشگاه تبریز، دوره‌ی اول، شماره‌ی1، صص 7 - 18.
منزوی، احمد. (1351). فهرست نسخه‌های خطی فارسی. ج 4، تهران: مؤسسه‌ی فرهنگی منطقه‌ای.
نظامی‌عروضی سمرقندی.(1909م.). چهارمقاله. به‌سعی و اهتمام و تصحیح محمّدبن عبدالوهّاب قزوینی، لیدن: بریل.
', './data/jba/coversheet/cover_fa.jpg'))