آقاگل‌زاده، فردوس.(1390). تحلیل گفتمان انتقادی: تکوین تحلیل گفتمان در زبان‌شناسی. تهران: علمی فرهنگی.
ابن‌منظور، محمد بن مکرم. (1414ق). لسان‌العرب. بیروت: دار صادر.
ابو‌ادیب، کمال. (1394). صور‌خیال در نظریه‌ی جرجانی. ترجمهی فرزاد سجودی و فرهاد ساسانی، تهران: علم.
الشهری، عبدالهادی بن‌ظافر. (۲۰۰۴). استراتیجیات الخطاب متقاربه لغویه تداولیه. بیروت: دارالکتاب.
امینی‌شلمزاری، زهرا. (1400). «تحلیل نقش موقعیت در دانش‌های بلاغی و تحلیل انتقادی گفتمان با محوریت خسرو و شیرین نظامی». شعرپژوهی،سال۱۳، شماره‌ی3،صص1-26.
انوری، اوحدالدین محمدبن محمد. (1364). دیوان انوری. به‌اهتمام سعید نفیسی، تهران: سکه- پیروز.
باژورت، کلیفوردادموند و دیگران. (1390). سلجوقیان. ترجمهی یعقوب آژند، تهران: مولی.
بال، ترنس. دگر، ریچارد. (1390). آرمانها و ایدئولوژیها. ترجمهی احمد صبوری کاشانی، تهران: کتاب آمه.
چناری، امیر. (1377). متناقض‌نمایی در شعر فارسی. تهران: نشر و پژوهش فرزان روز.
حسینی سروری، نجمه. (1393). «تحلیل انتقادی گفتمان قصیده‌ای از سنایی غزنوی». کهن‌نامه‌ی ادب پارسی، سال ۵، شماره‌ی 1، صص67-90.
رشیدی، مریم. روضاتیان، سیده‌مریم. (1400). «تحلیل انتقادی گفتمان عرفانی در غزلیات حافظ مطابق با الگوی سه سطحی فرکلاف و با تکیه بر فرانقش بینافردی زبان در زبان شناسی سیستمی- نقشی هلیدی». زبان‌شناسی و گویش‌های خراسان، دوره‌ی 13، شماره‌ی 2، پیاپی 25، صص 49-77.
سروش، عبدالکریم. (1364). تعمیم صنعت طباق با استفاده از عکس و نقض و عدم‌تقارن در شعر سعدی، مندرج در ذکر جمیل سعدی. تهران: وزارت ارشاد ملی، اداره کل تبلیغات و انتشارات.
سلطانی، سیدعلی‌اصغر. (1384). قدرت، گفتمان و زبان. تهران: نشر نی.
سورانی حیدری، محمدحسن و دیگران. (1397). «تحلیل و بررسی گونههای تکرار در شعر طاهره صفارزاده با تأکید بر کتاب بیعت با بیداری». زیبایی‌شناسی ادبی، سال ۱۶، شماره‌ی 35، صص 41-61.
شفیعی‌کدکنی، محمدرضا.(1372). مفلس کیمیافروش (نقد و تحلیل شعر انوری). تهران: سخن.
صفا، ذبیح‌اله. (1371). تاریخ ادبیات در ایران. ج (۲ و ۳). تهران: امیرکبیر.
ــــــــــــ (1389). گنج سخن. تهران: ققنوس.
طبسی، محمدرفیع بن عبدالواحد. (1391). حدیقه‌البدایع در علوم بلاغی. تصحیح وحید مبارک، تهران: یاردانش.
فرکلاف، نورمن. (1387). تحلیل انتقادی گفتمان. ترجمهی فاطمه شایسته‌پیران و همکاران، تهران: مرکز مطالعات و تحقیقات رسانهها.
فردوسی، مرجان. (1389). تحلیل گفتمان انتقادی گلستان سعدی. پایان‌نامه‌ی کارشناسی ارشد دانشگاه الزهراء.
قربانی جویباری، کلثوم. (1394). «بازنمود هویت زنانه هویت در مجموعه داستان حتی وقتی میخندیم فریبا وفی با رویکرد تحلیل انتقادی گفتمان فرکلاف». زبان و ادبیات فارسی (دانشگاه خوارزمی)، شماره‌ی ۷۹، پاییز و زمستان، صص 219-246.
قهرمانی، علی. (1398). «تحلیل گفتمان انتقادی در نهج‌البلاغه براساس تئوری نورمن فرکلاف». پژوهشنامه‌ی امامیه، سال ۵، شماره‌ی ۹، صص 175-198.
کریمی، عبدالعظیم.(1381). نظم پریشان. تهران: موسسه‌ی فرهنگی منادی تربیت.
محبتی، مهدی. (1386). بدیع نو. تهران: سخن.
مکاریک، ایرنا ریما. (۱۳۸۴). «زبان»، دانشنامه نظریه‌های ادبی معاصر. ترجمه و گردآوری مهران مهاجر و محمد نبوی، تهران: آگاه.
مک‌دانل، دایان. (1380). مقدمه‌ای بر نظریه‌های گفتمان. ترجمهی حسین‌علی نوذری، تهران: فرهنگ گفتمان.
نبوی، محمد؛ مهاجر، مهران. (1376). به‌سوی زبان‌شناسی شعر رهیافتی نقش‌گرا. تهران: مرکز.
نفیسی، سعید. (1344). تاریخ نظم و نثر در ایران و در زبان فارسی تا پایان قرن دهم هجری. ج1، تهران: کتابفروشی فروغی.
ون دایک، تئون ای. (1382). مطالعاتی در تحلیل گفتمان: از دستور متن تا گفتمان کاوی انتقادی. ترجمهی پیروز ایزدی و دیگران، تهران: مرکز مطالعات و تحقیقات رسانهها.
یورگنسن، ماریان؛ فلیپس، لوئیز. (1389). نظریه و روش در تحلیل گفتمان. ترجمهی هادی جلیلی، تهران: نشر نی.
Fairclough, Norman. (1989). Language and power. Edinburgh Harlow: Addison Wesley Longman.
------------------------. (1992). Discourse and Social Change. London: Polity Press in Association.With Blackwell Publishing Ltd.
', './data/jba/coversheet/cover_fa.jpg'))