نوع مقاله : مقاله کوتاه

نویسنده

• مصطفی میردار رضایی

استادیار زبان و ادبیات فارسی دانشگاه گیلان، رشت، ایران.

چکیده

شعر سبک هندی قلمرو معانی و مضامین غریب و اعجاب‌انگیز است و شاعران این طرز نیز برای آفرینش معانی بیگانه از هنرسازه-هایی خاص بهره می‌گیرند. نیما با شیفتگی و غور در مختصات سبک هندی، یکی از شگردهای مضمون‌ساز این طرز را، با اعمال تغییراتی، در ساحتی امروزی‌ و با کارکردی متفاوت به‌کار می‌گیرد. جستار حاضر که به‌شیوه‌ی توصیفی ـ تحلیلی نوشته شده‌است، می-کوشد تا نشان دهد که نیما علاوه بر بهره‌گیری رایج از یکی از هنرسازه‌ی سبک هندی، به دستیاری خلاقیت‌های فردی خود، گونه‌ای متمایز از این شگرد را ارائه ‌کند که سوای کارکرد سابق، ساخت و ساحتی نو و دیگرگونه نیز دارد. نتایج این جستار نشان می‌دهد که نیما برای آفرینش شگرد «کنایه‌ی استعاری ـ ایهامی» با جانشین کردنِ «نماد» به‌جای مستعارلهی که در معنای حقیقی خودش به‌کار می-رفته، غریب‌تر از سیره‌ی شاعران طرز تازه عمل‌کرده و از سنت آن‌ها فراروی ‌کند؛ چراکه ساخت جدید او یک بُعد (نماد) بیشتر از گونه‌ی سبک هندی آن دارد و همین سبب عمیق‌تر و متسع‌شدن قلمرو مفهومی شعر او می‌شود.

کلیدواژه‌ها

• نیما
• سبک هندی
• نماد
• «کنایه‌ی استعاری ـ ایهامی»

موضوعات

• ادبیات معاصر

عنوان مقاله [English]

Stranger than the Fresh Style: Nima’s Transcendence in Creating One of the Techniques of Sabk-e Hendi

نویسنده [English]

• Mostafa Mirdar rezaei

Assistant Professor, Department of Persian Language and Literature, Faculty of Literature and Humanities, University of Guilan, Rasht, Iran. Email: m.mirdar@guilan.ac.ir

چکیده [English]

Nima is neither like some modernist poets who abruptly break away from tradition and deny the past heritage, nor like traditionalists who are completely enamored with the rigid standards of classical poetry. By delving into the characteristics of traditional poetry, while removing the superfluous, he incorporates what is useful for contemporary poetry, with modifications, in a modern and different functional context. From this perspective, Nima’s approach to the world and the mechanism of poetry can be considered a phenomenological approach. Husserl believed that we must bracket (Epoché) the real world around us and phenomenologize it. Nima also tried to suspend the common approaches and assumptions of poetry by bracketing the usual preconceptions, going to the world without mediation.One of the positions where Nima brackets common assumptions is thinking about and paying attention to the Sabk-e Hendi (Indian Style); a style that was marginalized from the second half of the twelfth century by those who opposed it. By abandoning the common assumption, Nima goes to the sources, and by reflecting on the Sabk-e Hendi, while reviving some of its components, he becomes fond of its characteristics. One of the junctures where Nima pauses and reflects is the realm of imagination and rethinking the artistic constructs that are among the style-making elements of the Sabk-e Hendi. One of these techniques is the “metaphorical-amphibology irony,” which plays a significant role in creating images of the Sabk-e Hendi, both in terms of frequency and in terms of creating themes (Mirdar Rezaei, 2018: 461).
 
 




 

کلیدواژه‌ها [English]

• Nima
• Sabk-e Hendi (Indian Style)
• symbol
• metaphorical-amphibology irony